Aktualności i przegląd rynku

Kategorie wyposażenia związane z dyrektywą ATEX

Według dyrektywy ATEX rozróżnia się dwie grupy sprzętu:

grupa I - sprzęt przeznaczony do użytku w kopalniach; dzieli się na kategorię M1 i M2.

grupa II - wszystkie inne sytuacje; dzieli się na kategorie 1, 2 i 3. Sprzęt kategorii 1 jest przeznaczony do użycia w strefie ZO, sprzęt kategorii 2 - w strefie Z1, a kategorii 3 - w strefie Z2.

Strefy Z to obszary, gdzie istnieje ryzyko uwolnienia do atmosfery materiału łatwopalnego. Wskaźnik 0, 1 i 2 określa prawdopodobieństwo dostania się do atmosfery materiału łatwopalnego w stężeniu wybuchowym. Strefa ZO to obszar najwyższego ryzyka, gdzie mieszanina wybuchowa występuje ciągle lub w dłuższym okresie (ponad 1000 h/rok). Do strefy Z1 zalicza się przestrzenie, w których powstanie lub pojawienie się mieszaniny wybuchowej jest prawdopodobne w normalnych warunkach pracy, ale w ciągu roku nie występuje częściej niż 1.000 h. W strefie Z2 znajdują się przestrzenie, w których podczas normalnych warunków pracy powstanie lub pojawienie się mieszaniny wybuchowej jest mało prawdopodobne, a jeżeli do tego dojdzie, to w niedużej objętości w krótkim okresie (ok. 10 h/rok).

Normalnym trybem potwierdzenia zgodności w fazie projektowania jest wystąpienie do Jednostki Notyfikowanej (stacja badawcza) o przeprowadzenie oceny sytemu jakości typu EC. Urządzenie lub system ochronny musi natomiast spełnić podstawowe wymagania bezpieczeństwa zawarte w dyrektywie. Komitety CEN oraz CENELEC przyjęły zharmonizowane normy europejskie dotyczące projektowania, konstrukcji i badań urządzeń; urządzenie spełniające wymagania tych norm uznaje się za spełniające te podstawowe wymagania bezpieczeństwa, do których odnoszą się normy.

Producenci muszą uzyskać certyfikat EC od jednostki notyfikowanej, jeśli produkują sprzęt elektryczny w kategorii M1, M2, 1 i 2 albo systemy ochrony silników diesel w kategorii 2. We wszystkich innych przypadkach producenci mają swobodę w zalegalizowaniu swojego sprzętu, co jest podobne do sytuacji, która była w momencie obowiązywania dyrektywy "Explosives Atmospheres Directive". Jednak użytkownicy zwykle szukali jakiejś formy legalizacji dla sprzętu tego rodzaju i ma to swoją kontynuację w praktyce.

System zapewnienia jakości produkcji, jako etap procedury oceny zgodności, zapewnia utrzymanie zgodności wyrobu w fazie produkcji. Zwykle producent powinien posiadać system zapewnienia jakości produkcji ISO 9000 i spełnić jeden z modułów zapewnienia jakości dyrektywy ATEX, ale jest to zależne od kategorii produkowanego urządzenia; urządzenia przeznaczone do stosowania w obszarach o wyższych zagrożeniach będą musiały spełnić bardziej ścisłe procedury oceny zgodności.

Po spełnieniu wymagań odpowiednich dyrektyw i po wystawieniu przez producenta deklaracji zgodności, produkt skierowany na rynek może być oznaczony znakiem CE.