Kolejną czynnością jest umycie powierzchni niezależnie czy jest to element nowej konstrukcji, obiekt poddawany renowacji, czy też zmontowane elementy, które były częściowo zabezpieczane w wytwórni.
Mycie zawsze powinno być przeprowadzone wodą pod ciśnieniem, przy czym - w zależności od rodzaju zanieczyszczeń oraz ich ilości - woda może być zimna lub ciepła z dodatkiem detergentu lub bez. Proces ten ma na celu usunięcie zanieczyszczeń rozpuszczalnych w wodzie, które nie są usuwalne żadną metodą mechaniczną, a których pozostawienie na powierzchni wzmaga procesy osmozy powodujące pęcherzenie i odspajanie pokrycia, przyspiesza procesy elektrodowe, zwiększając przewodność elektrolitu na powierzchni oraz jest źródłem powstawania ogniw stężeniowych. Mycia powierzchni przed czyszczeniem można zaniechać jedynie w przypadku, kiedy przewidywaną metodą czyszczenia jest hydrościerna, mokrym bądź wilgotnym ścierniwem lub też czyszczenie wodą pod wysokim i bardzo wysokim ciśnieniem.
Dokładne usunięcie zanieczyszczeń tłuszczowych jest szczególnie ważne w przypadku, kiedy przewiduje się oczyszczanie strumieniowo-ścierne z recyrkulacją ścierniwa.
W jaki sposób rodzaj podłoża czy też rodzaj i stan pokrycia determinują wybór metody przygotowania powierzchni? W przeważającej ilości przypadków podłożem są stale węglowe lub stopowe, dla których, w zasadzie, wszystkie metody mogą być zastosowane, a w przypadku metod strumieniowo-ściernych wszystkie ścierniwa, jeżeli grubość ścianki przekracza 3 mm. Wiadomo jednak, że zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z 14 stycznia 2004 r. (Dz.U. nr 16 poz. 156) nie wolno już stosować piasku kwarcowego jako suchego ścierniwa. Piasek może być stosowany we wszystkich metodach z użyciem ścierniw mokrych, wilgotnych oraz hydrościernej.
Do konstrukcji cienkościennych nie należy stosować czyszczenia strumieniowo-ściernego; najlepsze efekty w tym przypadku uzyskuje się przy zastosowaniu wody pod wysokim ciśnieniem.W przypadku renowacji pokryć, których stan pozwala na częściowe pozostawienie ich na konstrukcji, bardzo dogodną metodą jest mycie pod ciśnieniem nie niższym niż 20 MPa z dodatkiem ścierniwa. Uzyskuje się tym sposobem w jednym procesie usunięcie zanieczyszczeń rozpuszczalnych w wodzie, usunięcie zdegradowanych, słabo przyczepnych fragmentów pokrycia oraz uszorstkowienie "powłokowego podłoża" pod wymalowanie. Metoda ta nie zawsze daje spodziewane rezultaty, w przypadku długo sezonowanych (kilka lub kilkanaście miesięcy) twardych powłok epoksydowych. Należy wówczas zastosować omiatanie ścierniwem na sucho. Jeżeli z konstrukcji usuwane są stare pokrycia malarskie, których powłoki przeciwkorozyjne oparte były na toksycznych lub kancerogennych pigmentach (np. chromiany na VI stopniu utlenienia, minia ołowiowa, tributylocyna w powłokach przeciwporostowych) przy użyciu urządzeń z otwartym obiegiem ścierniwa, to proces może odbywać się wyłącznie na stanowiskach pracy szczelnie osłoniętych i wyposażonych w układ filtracyjno-wentylacyjny, a środki ochrony indywidualnej muszą zapewnić stężenie substancji szkodliwych poniżej granicy NDS. Te wszystkie obostrzenia wynikają z wdrożenia Dyrektywy 89/391/EWG z 12 czerwca 1989 r. wraz z kilkunastoma dyrektywami szczegółowymi w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy, a przywołane są w ww. Rozporządzeniu Ministra Gospodarki Pracy, Polityki Społecznej.
Komentarze (0)