Aktualności i przegląd rynku

Rys. 3. Numeryczna fotografia powierzchni powłoki cynkowej po przeżarzaniu.

Powłoki cynkowe po przeżarzaniu są bardziej twarde i kruche w porównaniu z klasycznymi powłokami cynkowymi otrzymanymi w kąpieli 445 – 460°C. Jednak dzięki małej grubości

i bardzo dobrej przyczepności do podłoża stali przeróbka plastyczna blach z powłoką galvannealing nie stanowi problemu. W przemyśle samochodowym czy w produkcji sprzętu AGD wiele elementów stalowych poddawanych jest głębokiemu tłoczeniu. Podczas przeróbki plastycznej mogą czasem pojawić się pęknięcia, jednak nie następuje odwarstwianie powłoki metalowej od podłoża. Odpowiedni dobór parametrów odkształcenia oraz zastosowanie substancji smarnych lub warstw ułatwiających poślizg pozwala również na uniknięcie wad powłoki. Przykładem tego typu technologii może być L-Treatment, opracowany wspólnie przez firmy Nippon Steel i ArcelorMittal [5]. Dzięki zastosowaniu nakładania cienkich warstewek propoślizgowych podczas głębokiego tłoczenia stali po galvannealingu uzyskano wzrost szybkości procesów tłoczenia o 15%, co związane jest również z obniżeniem kosztów produkcji. Jest to szczególnie korzystne rozwiązanie w przypadku odkształcenia części o wąskich promieniach, czy trudnych elementów strukturalnych karoserii samochodów, jak np. boki „białego korpusu”.

Powłoka cynkowa po przeżarzaniu powinna być malowana ze względu na gorszą odporność korozyjną w porównaniu z klasyczną powłoką zanurzeniową oraz nieestetyczny czerwonawy wygląd produktów korozji tworzących się na powierzchni pod wpływem oddziaływania środowiska. Dodatkowo, powłoka galvannealing posiada też znacznie lepsze właściwości powierzchniowe, dzięki czemu niższe są koszty nanoszenia warstwy lakierowej o odpowiedniej trwałości. Widok powierzchni powłoki galvannealing przedstawiono na rys. 3. Dzięki odpowiedniej chropowatości podłoża składającego się z faz międzymetalicznych Fe-Zn, powłoki lakierowe mają możliwość „mechanicznego zakotwiczenia się” na nierównościach powierzchni po galvannealingu, co wpływa na ich lepszą adhezję do podłoża. Korzystne właściwości powierzchniowe potwierdzają wyniki badań profilograficznych przedstawione na rys. 4 i 5. Struktura geometryczna powierzchni powłok galvannealing świadczy o lepszej przydatności do zastosowania jako podłoże malarskie w porównaniu z powłoką zanurzeniową, na powierzchni której występuje warstwa cynku η o niższej chropowatości i niższej energii powierzchniowej. Na podstawie przeprowadzonych badań można też stwierdzić, że w przypadku powłok galvannealing nie występuje falistość powierzchni. Jest to bardzo istotne, ponieważ wygląd zewnętrzny powłoki lakierowej jest gorszy wraz ze wzrostem falistości.