Aktualności i przegląd rynku

4. Układ odpylania powietrza hangaru składa się z czterech zespołów odpylaczy filtracyjnych, które posiadają funkcję samooczyszczenia. Wyposażone są we wkłady filtracyjne rewersyjne wraz z wentylatorami wyciągowymi, zbiornikami na pyły, czerpniami świeżego powietrza, wyrzutniami oraz kanałami powietrznymi. Pobierane z hangaru powietrze trafia do wkładów filtracyjnych. Z ich wnętrza przedostaje się do komory powietrza czystego, a następnie po oczyszczeniu, do systemu recyrkulacji, z którego wydostaje się do hangaru poprzez system nawiewny. Dodatkowo, system nawiewny powietrza atmosferycznego dostarcza 20% świeżego powietrza.

Fot. 5. Śrutowanie samolotu.

Fot. 6. Samolot w kamuflażu.

Wkłady są oczyszczane poprzez krótkotrwały przepływ sprężonego powietrza w kierunku przeciwnym do normalnego. Podczas przepływu powietrza w kierunku przeciwnym pył trafia do pojemnika umieszczonego pod zbiornikiem zsypowym, skąd można go usunąć.

Sprężarka stanowi niezależne źródło sprężonego powietrza dla potrzeb prowadzenia procesu i sterowania oraz powietrza do oddychania (po uprzednim oczyszczeniu w siedmiostopniowym filtrze) dla operatorów procesu. Sterowanie procesem oraz kontrola jego parametrów prowadzona jest z pomieszczenia obserwacyjnego, gdzie są umieszczone panele kontrolne oraz jest zapewniony wgląd przez okno do hali śrutowania. Rozpoczęcie procesu (podawanie ścierniwa do dysz) możliwe jest po uprzednim włączeniu układów wentylacji i odpylania oraz podaniu powietrza do oddychania dla pracowników. W hangarze PMB znajdują się cztery stanowiska robocze dla operatorów. Każde ze stanowisk wyposażone jest w przewody rurowe zakończone odpowiednimi dyszami. Ścierniwo może być wykorzystywane wielokrotnie. Liczba cykli, w których można ponownie wykorzystywać materiał zależy od prędkości uderzenia. Należy osiągnąć kompromis pomiędzy siłą uderzenia wymaganą do prawidłowego wykonania obróbki, a czasem trwania procesu, unikając jednocześnie uszkodzenia podłoża. Bardzo ważne jest, aby posiadać ścierniwa o różnej wielkości cząstek. Stopień trudności usuwania farby z poszczególnych części płatowca może być różny. Oczyszczanie powierzchni narażonych na częsty kontakt ze światłem słonecznym, takich jak górne powierzchnie skrzydeł kadłuba i powierzchni sterowych jest trudniejsze niż oczyszczanie pozostałych powierzchni. Wyszkolony operator obserwując daną powłokę może ocenić stopień trudności jej usunięcia. Jedynym naprawdę skutecznym sposobem jej oceny jest oczyszczanie próbne. Zaleca się dokumentowanie procesu. Zarejestrowanie typu powłoki malarskiej i jej wieku pozwoli dokładnie określić w przyszłości czas pracy, wymagany rozmiar dyszy, jej odległość od oczyszczanej powierzchni, kąt ustawienia oraz ilość ścierniwa.