Aktualności i przegląd rynku

Znaczenie odpowiedniego przygotowania powierzchni

W zależności od warunków wytwarzania i eksploatacji na powierzchni powłoki cynkowej mogą występować różne produkty korozji, wady oraz pozostałości żużli, smarów czy olejów. Dlatego też przed nałożeniem powłoki lakierowej wymagane jest w mniejszym lub większym zakresie zastosowanie metod fizycznego lub/i chemicznego przygotowania powierzchni. Kiedy ocynkowany element zostaje wyciągnięty z kąpieli, po 24-48 godzinach oddziaływania powietrza tworzy się na powierzchni powłoki tlenek cynku. Tlenek ten występuje w postaci proszku i jest słabo związany z podłożem. Do oczyszczenia powierzchni w tym przypadku wystarczy mycie wodą (czasem gorącą) pod ciśnieniem

6-25 MPa. Pod wpływem środowiska o dużej wilgotności lub słabego przewietrzania podczas składowania możliwe jest tworzenie się na powierzchni wodorotlenku cynku, a w przypadku dużego zanieczyszczenia otoczenia – chlorków i siarczanów. Związki te pogarszają przyczepność lub nawet uniemożliwiają nałożenie warstwy lakierniczej. W takim przypadku konieczne jest chemiczne oczyszczenie powierzchni. W trakcie długotrwałego oddziaływania zgorzeliny z dwutlenkiem węgla obecnym w powietrzu następuje przebudowa warstwy tlenków i wodorotlenków w cienką pasywną i jednorodną warstwę węglanu cynku. Jest ona nierozpuszczalna w wodzie i chroni powierzchnie cynku przed dalszym utlenianiem. Wykazuje też zwykle pewną chropowatość. Powszechnie sądzi się, że taki stan powierzchni stanowi doskonały podkład do malowania. Operację oczyszczania powierzchni należy więc przeprowadzić w taki sposób, aby uzyskać pasywną powierzchnię pozbawioną zanieczyszczeń i pozostałości olejów, smarów czy „białej rdzy”.

Zanieczyszczenia oraz produkty korozji mogą być usunięte z powierzchni powłoki cynkowej przez zastosowanie rozpuszczalników alkalicznych przy pH 11-12, ale nie większym niż 13 ze względu na wzrost szybkości korozji cynku. Proces oczyszczania może odbywać się poprzez zanurzanie lub natrysk w temperaturze od 60 do 85 st. C. W przypadku usuwania resztek żużli po cynkowaniu stosuje się czasem 1-2-proc. wodny roztwór amoniaku. Wykorzystuje się również rozpuszczalniki organiczne. Nowoczesne roztwory rozpuszczalników niezawierające lotnych składników organicznych (VOC) są zdecydowanie bardziej przyjazne środowisku, jednak mają niższą skuteczność niż np. benzyna ekstrakcyjna. Dodatkowo, niektóre rozpuszczalniki mogą reagować z lakierami stosowanymi jako podkład lub warstwa nawierzchniowa. Zatem przy doborze odpowiedniej metody do danego systemu ochrony korozyjnej należy uwzględnić rodzaj odczynników czyszczących, a po procesie chemicznego oczyszczania zapewnić koniecznie płukanie w gorącej wodzie. Aby uzyskać odpowiednią czystość i chropowatość stosuje się często mechaniczne metody przygotowania powierzchni, np. oczyszczanie strumieniowo-ścierne (tzw. omiatanie powierzchni). Jako ścierniwa używa się krzemianu glinu i magnezu, korundu i piasku kwarcowego o granulacji 200 do 500 m. Zaleca się, aby wilgotność podczas omiatania nie przekraczała 50 proc. a temperatura nie była niższa niż 20 st. C. Często stosowane jest również fosforanowanie powłoki cynkowej przed nanoszeniem warstwy malarskiej. We wszystkich przypadkach należy pamiętać, że operacje przygotowania powierzchni prowadzą do zmniejszenia grubości powłoki cynkowej, a tym samym do skrócenia trwałości ochrony korozyjnej.