Najpowszechniej stosowanymi maszynami do obróbki szlifierskiej są szerokotaśmowe szlifierki przelotowe. Oprócz bardzo wysokiej wydajności maszyny te pozwalają na uzyskanie
bardzo wysokiej jakości obróbki
Drewno posiada na swej powierzchni dużą ilość włókien drzewnych, które często nie są całkowicie oddzielone od powierzchni. Narzędzia do obróbki mechanicznej często zagładzają powierzchnię drewna, sprasowując luźne włókna. Powierzchnia elementu jest pozornie gładka, jednak po naniesieniu lakieru podkładowego luźne włókna wstają, powodując szorstką powierzchnię drewna. Włókna te można łatwo usunąć w kolejnym etapie szlifowania. Jednakże każdy szlif to konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów na obróbkę szlifierską i kolejne warstwy lakieru. Dlatego bardzo ważne jest, by powierzchnia drewna przeznaczona do lakierowania była możliwie jak najbardziej gładka. O wyborze narzędzi ściernych decyduje nie tylko ich granulacja. Zastosowanie pasów ściernych o zbyt niskiej granulacji nie zapewni odpowiedniej gładkości drewna i będzie wymagać nałożenia dużej warstwy lakieru. Pasy ścierne o zbyt wysokiej granulacji mogą zagładzać powierzchnię drewna zamiast ścinać luźne włókna. Zbyt gładka powierzchnia nie pozwoli także na odpowiednią adhezję lakieru. Najczęściej szlifowanie wykańczające drewna odbywa się za pomocą narzędzi ściernych o granulacji P180 lub P220. Często popełnianym błędem przy obróbce wykończeniowej drewna jest niezachowanie odpowiedniej sekwencji pasów ściernych. Kolejna granulacja powinna być odpowiednio agresywna, tak by usunąć rysy po poprzedniej granulacji, a jednocześnie na tyle delikatna, by maksymalnie ograniczyć etapy szlifowania. Ogólnie przyjmuje się zasadę, by stosować przeskok nie więcej niż o jedną granulację. Odpowiednio wyszlifowana powierzchnia drewna jest gotowa do naniesienia lakieru podkładowego, którego zadaniem jest zagruntowanie powierzchni i przygotowanie powłoki do naniesienia kolejnych warstw lakierów. Po naniesieniu lakieru podkładowego należy usunąć pozostałości luźnych włókien. Do tego celu najczęściej stosuje się narzędzia ścierne o granulacji od P240 do P320. W zależności od potrzeb można zastosować narzędzia zarówno z ziarnem z tlenku glinu, jak i węglika krzemu. Zastosowanie odpowiedniego ziarna ściernego zależy od sposobu nanoszenia lakieru oraz od wielkości luźnych włókien. Przy nanoszeniu lakieru przy pomocy pistoletu powłoka lakiernicza nie zawsze jest gładka i może istnieć potrzeba wygładzenia tej powierzchni. W takiej sytuacji może być konieczne zastosowanie narzędzi ściernych z ziarnem z tlenku glinu. Gładka i cienka powłoka lakiernicza może być zmatowiona przy użyciu narzędzi ściernych z ziarnem z węglika krzemu. Różnice w budowie ziarna ściernego determinują jego właściwości oraz zastosowanie. Tlenek glinu tworzy ziarna o budowie obłej, blokowej i dość twardej. Ziarno takie ma bardzo dobre właściwości skrawające. Rysa po szlifowaniu takim ziarnem jest płytka, ale szeroka. Tlenek glinu może zebrać dość dużą warstwę naddatku materiałowego. Przy szlifowaniu powłok lakierniczych narzędziem ściernym z ziarnem z tlenku glinu można łatwo uzyskać gładką powierzchnię. Jednakże obraz powierzchni po szlifowaniu jest dość matowy i nie zawsze gładki. Konieczne jest naniesienie kolejnych warstw lakieru w celu uzyskania odpowiedniego stopnia połysku powłoki lakierniczej. Węglik krzemu jest ziarnem bardzo twardym, ale jednocześnie kruchym. Rysa po szlifowaniu takim materiałem jest głęboka, ale jednocześnie bardzo wąska. Próby zbierania dużych naddatków powodują szybkie rozkruszania ziarna ściernego. Narzędzia ścierne z ziarnem z węglika krzemu są przeznaczone do szlifowania cienkich i gładkich powłok lakierniczych. Obraz rysy po szlifowaniu ziarnem z węglika krzemu jest mniej matowy niż po tlenku glinu. Powierzchnia drewna powinna być tak wyszlifowana, by po naniesieniu kolejnej warstwy lakieru nie było już potrzebne ścinanie luźnych włókien. Nowoczesne narzędzia ścierne są w stanie naprawić źle wyszlifowaną powierzchnię. Wiąże się to jednak z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów na szlifowanie i lakierowanie. Nowoczesne technologie lakierowania nakazują naniesienie co najmniej dwóch warstw lakieru. W praktyce od ilości naniesionego lakieru zależy jakość wykończenia mebla. Często nanosi się nawet sześć warstw lakierów. Jednak kolejna warstwa lakieru nie może być nanoszona w celu pokrycia śladów szlifowania. Dlatego tak ważny jest ostatni etap szlifowania wykańczającego drewna i pierwszy etap szlifowania powłoki lakieru podkładowego. Najpowszechniej stosowanymi maszynami do obróbki szlifierskiej są szerokotaśmowe szlifierki przelotowe. Oprócz bardzo wysokiej wydajności maszyny te pozwalają na uzyskanie bardzo wysokiej jakości obróbki. Regulacja prędkości pasa i posuwu, możliwość pracy na przeciwbiegu czy stopka segmentowa to już standard w tego typu maszynach. Niewątpliwie największym udogodnieniem są coraz bardziej precyzyjne segmentowe mechanizmy dociskowe. Pozwalają one na regulację stopnia docisku pasa ściernego do elementu, dzięki czemu możliwe jest uzyskanie równomiernie wyszlifowanej powierzchni, prawie całkowicie pozbawionej przeszlifów.
Komentarze (0)