z uczestników łańcucha dostaw, pod warunkiem, że nie zmieniają składu chemicznego tej substancji lub mieszaniny.
Rozporządzenie GHS zakłada współpracę wszystkich dostawców w celu spełnienia wymogów dotyczących klasyfikacji, oznakowania i pakowania, o czym mówi art. 4.9 oraz uniemożliwia wprowadzanie do obrotu substancji i mieszanin niespełniających wymogi rozporządzenia (art. 4.10). Każda substancja lub mieszanina zaklasyfikowana jako stwarzająca zagrożenia dla zdrowia człowieka lub środowiska i zawarta w opakowaniu musi być opatrzona etykietą zawierającą następujące elementy:
- nazwę, adres i numer telefonu dostawcy lub dostawców tej substancji lub mieszaniny,
- nominalną ilość tej substancji lub mieszaniny w pakunkach udostępnianych ogółowi społeczeństwa, chyba że ilość ta jest określona gdzie indziej na opakowaniu,
- identyfikator produktu – składa się z:- nazwy i numeru identyfikacyjnego, jaki został jej nadany w części 3 załącznika VI, jeżeli substancja jest w niej wymieniona;
- nazwy i numeru identyfikacyjnego, jaki został jej nadany w wykazie klasyfikacji i oznakowania, jeżeli substancja nie jest wymieniona w części 3 załącznika VI, lecz występuje w tym wykazie;
- jeżeli substancja nie została wymieniona ani w części 3 załącznika VI, ani w wykazie klasyfikacji i oznakowania – z numeru nadanego przez Chemical Abstracts Sernice (zwanego dalej „numerem CAS”), wraz z nazwą zgodną z zasadami nomenklatury podaną przez Międzynarodową Unię Chemii Czystej i
Stosowanej (International Union of Pure and Applied Chemistry) (zwaną dalej „nomenklaturą IUPAC”) lub z numeru CAS wraz z jedną lub większą liczbą innych międzynarodowych nazw chemicznych; lub jeżeli numer CAS nie jest dostępny – z nazwy zgodnej z nomenklaturą IUPAC jednej lub większej ilości nazw.
- piktogramy określające rodzaj zagrożenia,- hasła ostrzegawcze,
- zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia,
- odpowiednie zwroty wskazujące środki ostrożności,
- sekcję zawierającą informacje uzupełniające – jeżeli dotyczy.
Treść etykiety dla substancji lub mieszaniny wprowadzanej do obrotu musi być sformułowana w językach urzędowych państw członkowskich, na terytorium których substancja lub mieszanina jest wprowadzana do obrotu, chyba że dane państwa członkowskie postanowią inaczej. Oznacza to, że na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej produkty chemiczne mogą być wprowadzane do obrotu z etykietą w języku polskim. Dopuszcza się stosowanie innych języków pod warunkiem, że we wszystkich użytych językach zostaną podane te same informacje. Na etykietach umieszcza się odpowiednie hasło ostrzegawcze zgodne z klasyfikacją danej substancji lub mieszaniny stwarzającej zagrożenie, zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, zwroty wskazujące środki ostrożności oraz piktogramy.
Komentarze (0)