Malowanie proszkowe jest technologią nakładania powłok ochronnych na elementy metalowe znaną od prawie pół wieku. Jednak pod względem literatury fachowej w języku polskim jest w dalszym ciągu tematem bardzo oszczędnie eksploatowanym. Jeżeli brak jest rzetelnej informacji, to górę nad zdrowym rozsądkiem biorą prawdy przekazywane ustnie, rozprzestrzeniające się jak plotka. Nie bardzo wiadomo dlaczego tak jest, ale tak jest, bo z dużym zaangażowaniem mówi o tym wielu ludzi. Tak powstają nieporozumienia. W niniejszym tekście postaram się opisać problem wilgoci i zanieczyszczeń w farbie proszkowej.
Wilgoć w farbie proszkowej
Wśród ludzi mających na co dzień w swojej pracy kontakt z malowaniem proszkowym krążą rozmijające się z prawdą informacje dotyczące zawartości wilgoci w farbie, wpływu tej zawartości na jakość gotowej powłoki, jak również sposobu, w jaki wilgoć jest absorbowana przez proszek. Jeżeli jest prawdą, że farby proszkowe są higroskopijne, to oczywista jest ich tendencja do uzyskania stanu równowagi zawartości wody z powietrzem otaczającym cząstki proszku. W rezultacie cząstki farby proszkowej nie zachowują się jak gąbka wchłaniająca wilgoć z atmosfery, lecz zewnętrzna powierzchnia farby przechwytuje cząsteczki wody w sytuacji, gdy powietrze jest wilgotne. Ze względu na to, że cząsteczki wody nie wnikają w głąb cząstek farby, nadmiar wilgoci można łatwo usunąć poprzez ekspozycję farby w mniej wilgotnym lub wręcz osuszonym powietrzu. Tendencja do uzyskiwania przez farbę proszkową równowagi zawartości wilgoci z otaczającą atmosferą ma znaczące konsekwencje dla producentów i użytkowników farb proszkowych. W zależności od temperatury i wilgotności otoczenia w hali produkcyjnej, jak również technologii stosowanych do chłodzenia i mielenia, podczas wytwarzania farb proszkowych otrzymujemy gotowy wyrób o różnej zawartości wody zakumulowanej przez cząstki proszku. Jakkolwiek nawet przy bardzo niekorzystnych warunkach produkcyjnych zawartość wilgoci w farbie proszkowej jest bardzo niska i zwykle nie przekracza 0,5%. Po dostarczeniu do malarni – w chwili zasypania do urządzenia aplikacyjnego – cząstki proszku pobierają wilgoć z otaczającego powietrza dążąc do uzyskania stanu równowagi. Jednak w warunkach klimatycznych panujących w większości malarni wilgoć ta zostaje w szybkim czasie odprowadzona. Proces ten można wspomagać przez fluidyzację farby proszkowej suchym powietrzem w podajniku przez ok. 15 minut przed rozpoczęciem napylania. Istnieją sytuacje, w których zbyt duża zawartość wody może powodować problemy w procesie aplikacji. Zwykle nie jest to wilgoć przenoszona przez cząstki farby proszkowej, lecz znaczne ilości wody dostarczane do kabiny, w której prowadzone jest napylanie. Przy niedostatecznym osuszeniu po operacjach przygotowania powierzchni woda może kapać z zawieszek i detali, zwiększając niebezpieczeństwo powstawania wad gotowej powłoki. Dodatkowo – znaczne ilości wody mogą być dostarczane do systemu aplikacyjnego wraz ze sprężonym powietrzem. W takiej sytuacji na powłoce powstają wady w postaci dużych kraterów. Poza tym mokry proszek jest niezwykle trudno transportować z podajnika do aplikatorów, co dodatkowo utrudnia napylanie.
Komentarze (0)