Jak wspomniano zbyt wiele wilgoci może powodować znaczne trudności podczas aplikacji farb proszkowych. Zwykle problemy z tym związane są przypisywane omyłkowo zawartości wody w produkcie dostarczanym przez producenta. Jest to nieporozumienie, ponieważ jest wręcz przeciwnie. Proszek opuszczający zakład producenta jest suchy, a jego wygląd u odbiorcy (mała sypkość, zbicie w grudy) może być rezultatem długotrwałego transportu i znacznych różnic temperatur pomiędzy warunkami atmosferycznymi na zewnątrz, a pomieszczeniem malarni oraz elektrostatycznego przywierania pomiędzy cząsteczkami farby.
Aby zapobiegać występowaniu problemów związanych z nadmiarem wody w procesie aplikacji farb proszkowych należy stosować się do kilku poniższych zasad:
• Pozwól proszkowi przed napylaniem osiągnąć temperaturę pomieszczenia malarni. Najlepiej gdy farba do aplikacji jest dostarczana z jednodniowym wyprzedzeniem;
• Czyść ściany kabiny proszkowej po zakończeniu operacji malowania. Pozwoli to zmniejszyć przejmowanie wilgoci z powietrza przez cząstki proszku znajdującego się w obiegu;
• Zamykaj pojemniki, w których jest przetrzymywany proszek, kiedy są nieużywane;
• Zwracaj uwagę na możliwość przenoszenia wody do kabiny proszkowej na detalach;
• Prowadź stały nadzór nad urządzeniami zasilającymi sprężonym powietrzem. Do aplikacji farb proszkowych wymagane jest czyste i dobrze osuszone powietrze.
Zanieczyszczenia w farbie proszkowej
Proces technologiczny produkcji farb proszkowych jest omawiany i opisywany przy wielu okazjach. Zrozumienie znaczenia poszczególnych operacji pozwala na samodzielną ocenę co ma wpływ na jakość otrzymanego produktu. Krążące w wielu malarniach nieprawdziwe obiegowe opinie na temat zanieczyszczeń w dostarczanej od producenta farbie proszkowej świadczą, że informacji nigdy nie jest dosyć. Na rysunku nr 1 przedstawiony jest schematycznie proces produkcji farb proszkowych. Składa się on z sześciu podstawowych operacji: ważenia surowców, wstępnego mieszania, wytłaczania i mieszania w podwyższonej temperaturze, chłodzenia i rozdrabniania, mielenia oraz – na koniec – przesiewania do określonej granulacji. Każdy z surowców może być ważony oddzielnie lub mieszalnik może być umieszczany pod dozownikami umożliwiającymi bezpośrednie dodawanie składników. Mieszalniki są dostępne w wielu wielkościach i o różnych wydajnościach. Jeżeli jest konieczne, to ważenie surowców może być prowadzone z dokładnością do dziesięciotysięcznych części grama. W większości przypadków składniki dodawane w znikomych ilościach są rozprowadzane w innych składnikach przed dodaniem, w celu poprawy precyzji proporcji. Warunki procesu są ściśle kontrolowane dla zapewnienia jednorodności mieszaniny. Następnie wsad surowców jest podawany do wytłaczarki jedno- lub wielośrubowej, gdzie standardowo (w temperaturze w przedziale 90-140°C) odbywa się stopienie i zmieszanie składników na jednorodną masę. Wsad podawany do wytłaczarki wraz z ruchem śruby przemieszcza się w kierunku wylotu nagrzewając i mieszając. Właściwie kontrolowany przebieg wytłaczania decyduje o jakości i własnościach produktu końcowego. Gorąca stopiona mieszanina jest podawana z wytłaczarki na zgniatające walce, gdzie formowana jest w cienką wstęgę, łatwą do schłodzenia na przenośniku taśmowym. Czas transportu jest wystarczający na obniżenie temperatury masy poniżej 40°C. Następnie wstęga jest łamana i kruszona dla uzyskania postaci pozwalającej na zmielenie. Mielenie zwykle odbywa się w młynie bijakowym, chłodzonym w celu odprowadzenia nadmiaru ciepła powstającego w czasie procesu. Wynikowy rozkład granulometryczny proszku jest zależny od jakości przeprowadzenia tej operacji. Bardzo małe ziarna otrzymane w wyniku mielenia – jako nieprzydatne dla ładowania elektrostatycznego – są oddzielane za pomocą cyklonów. Maksymalna wielkość cząstek jest regulowana poprzez przesiewanie umożliwiające wyłapanie zbyt dużych, niecałkowicie zmielonych ziaren. Jak widać z opisu, produkcja farb proszkowych jest zaawansowanym procesem technologicznym, wymagającym znacznego nakładu inwestycyjnego. W wielu fabrykach produkujących farby proszkowe prowadzone są specjalne zabiegi organizacyjne w celu obniżenia ryzyka wystąpienia błędów skutkujących wadami produkcji. Operacja przesiewania farby wyklucza prawie całkowicie możliwość przeniesienia zanieczyszczeń do gotowego wyrobu. A zanieczyszczenia, o których najczęściej się mówi, to przede wszystkim te, które wypływają na wierzch powłoki proszkowej w czasie utwardzania w piecu. Można powiedzieć z całą pewnością, że problem ten nie ma nic wspólnego z produkcją farb. Jak wiemy, farby proszkowe są dielektrykami, co umożliwia ich aplikację w stanie sproszkowanym, lecz powoduje również proces odwrotny – wszystko, co unosi się w powietrzu i choć trochę elektryzuje się, może wraz z farbą proszkową zostać napylone na pokrywany element. Proszek odzyskowy znajdujący się w kabinie natryskowej jest narażony na zanieczyszczenie i bardzo łatwo absorbuje wszelkie pyły z otoczenia. Przeciąg powodowany otwartymi na chwilę drzwiami może na pewien czas całkowicie zdezorganizować napylanie w malarni. Pamiętajmy, że kabina natryskowa może być porównana do wielkiego odkurzacza przez cały czas pobierającego powietrze z pomieszczenia, w którym odbywa się malowanie.
Komentarze (0)