- kształtu ziaren ściernych. Posiadanie przez ziarno ścierne ostrych krawędzi tnących i ostrych wierzchołków, a u ścierniw wielokrotnego użytku długie utrzymywanie się ich i tworzenie nowych ostrzy u ziaren rozbitych, wspomaga znacznie zdolności ziaren ściernych do chropowacenia obrabianej powierzchni strumieniowo-ściernie i pozwala uzyskiwać najbardziej pożądany (ostry) profil chropowatości powierzchni z dużą wydajnością. Przyczepność powłok ochronnych do podłoża zależy bowiem od sił Van der Waalesa oddziałujących na ich styku. Chropowata powierzchnia posiadająca ostre zagłębienia i ostre wierzchołki ma zatem znacznie zwiększą powierzchnię styku nakładanych na nią powłok ochronnych od powierzchni o falistym charakterze powstałej po śrutach okrągłych lub zaokrąglonych (przepracowanych). Decyduje to o sile związania powłoki z podłożem a pośrednio też na trwałość nałożonych powłok.
- wymaganego stopnia oczyszczania powierz-chni, stanu wyjściowego wg normy PN EN ISO 8501-1 oraz poziomu parametru chropowatości RZ, RY lub RA. Przy oczyszczaniu stali zwykłej do stopnia Sa 2 zużywa się 2,5 razy mniej ścierniwa i oczyszcza się 2,5 razy szybciej niż przy oczyszczaniu do stopnia Sa2 1/2. Przy czyszczeniu do stopnia Sa3 zużywa się 25 proc. więcej ścierniwa niż do Sa2 1/2 i wykonuje się czyszczenia o 20 proc. wolniej niż przy Sa2 1/2.
- stanu początkowego powierzchni. Jeżeli założyć, iż zużycie ścierniwa na oczyszczanie powierzchni w stanie powierzchni D wynosi 100 proc., to powierzchni C wynosi ~77 proc., B natomiast ok. 68 proc. a A ok. 59 proc. (nie uwzględniając jego zawracania). Wydajności oczyszczania są dla powierzchni o stanie C są o 30 proc. wyższe niż D, B o 47 proc. wyższe od D a A o 70 proc. wyższe niż powierzchni D. Bardzo gruba zendra hutnicza i paromilimetrowa grubości rdza powodują podwojenie zużycia ścierniwa w stosunku do stanu D i zmniejsza wydajność dwukrotnie.- trwałości ścierniwa - stwarza możliwość jego wielokrotnego użycia. Ma ona znaczenie wtedy, gdy istnieje możliwość zbierania ścierniwa i jego ponownego użycia (w komorach pneumatycznych, kabinach, oczyszczarkach wirnikowych i na stanowiskach w terenie zaopatrzonych w separatory zanieczyszczeń ścierniwa) oraz w oczyszczarkach bezpyłowych. Stosuje się już powszechnie na świecie urządzenia do separacji zanieczyszczeń ścierniwa w sposób okresowy w terenie otwartym (z ssawą lub zasypem ręcznym) nie tylko śrutu, ale nawet stosunkowo mniej trwałego garnetu. Zawracanie ścierniwa bez separacji zanieczyszczeń skraca prawie dwukrotnie swoją żywotność w stosunku do ścierniwa separowanego. Trwałość ścierniwa ma też kapitalne znaczenie dla obniżania kosztów obróbki strumieniowo-ściernej.
