W tablicy nr 2 widać, że chrom jest szkodliwy w każdej postaci, choć nie w jednakowy sposób. Potencjalne narażenie na działanie pyłu i zanieczyszczeń powietrza jest głównym zagrożeniem dla zdrowia związane z oczyszczaniem strumieniowo-ściernym powierzchni. Czyszczenie strumieniowo-ścierne generuje duże ilości pyłu, który może zawierać wysoki poziom toksycznych i szkodliwych zanieczyszczeń powietrza respirabilną krzemionką (poniżej 1 µm) i metalami ciężkimi oraz ich związkami (rakotwórczymi, toksycznymi i zwłókniającymi). Oddziałuje na operatora nawet przy stosowaniu kasków przewietrzanych i ubioru ochronnego oraz w jeszcze większym stopniu (100 x większe) na środowisko naturalne niż na stanowisku pracy, jak pokazuje wyraźnie wykaz w ostatnich kolumnach tabeli 3 i 4.
Zagrożeniem dla zdrowia są przedostające się do płuc drobne cząstki pyłu krzemionki o średnicy 5 µm lub mniejszej. Ich niewielka masa oraz rozmiar może powodować wielogodzinne osiadanie na podłożu lub innych powierzchniach; dokładny czas opadania cząstki o wielkości 10 µm wynosi 3 minuty, zaś wielkości cząstek 1 µm - 5 godzin i pył krzemionkowy utrzymujący się przez wiele godzin w powietrzu jest niezauważalny gołym okiem (granica cząstek dających się zauważyć stanowi około 100 µm). Dlatego niebezpieczeństwo jest często ignorowane. Zaleca się także, by poziom NDS (Najwyższe Dopuszczalne Stężenie) na stanowisku pracy nie powinien być wyższy niż 0,05 mg/m3. Najlepsze wyniki pośród badanych ścierniw pochodzących z pomiarów wykonanych w USA na zlecenie National Institute for Occupational Safety and Health uzyskały: elektrokorund, ilmenit z Australii, granulat i kulki szklane, a najgorsze oliwin, żużle odpadowe i śruty staliwne. W tym opracowaniu dokonano szerokiej analizy dotyczącej rozpoznania zagrożenia pyłem metali ciężkich zawartych w ścierniwach, które odniosłem do polskich wymagań ośmiogodzinnych NDS na stanowisku pracy, oraz oddziaływania na środowisko naturalne odniesione do polskich wartości odniesienia 1-godzinnych. Śruty żeliwne oraz nierdzewne, których nie badano, zawierają, zwłaszcza te ostatnie, znacznie większe ilości chromu Cr i niklu Ni niż śruty żeliwne, staliwne i cięte z drutu.
Komentarze (0)