- itp.
d) klasyfikacja odpadu:
- zastosowanie ustawowej definicji odpadu w celu stwierdzenia czy dana substancja lub przedmiot jest w ogóle odpadem,
- zastosowanie definicji odpadu komunalnego oraz definicji odpadu niebezpiecznego (wraz z listą odpadów niebezpiecznych) w celu ustalenia reżimu gospodarowania odpadami,
- zastosowanie innych definicji opisowych celem stwierdzenia szczególnych reżimów postępowania z odpadami (zużyte baterie lub akumulatory, zużyty sprzęt itp.),
- odnalezienie odpadu w katalogu w celu przypisania mu odpowiedniego kodu.
e) wyróżniamy:
- posiadacza odpadu (każdy, kto faktycznie włada odpadami, z wyłączeniem prowadzącego działalność w zakresie transportu odpadów),
- wytwórcę odpadów (każdy, którego działalność lub bytowanie powoduje powstawanie odpadów oraz każdy, kto przeprowadza wstępne przetwarzanie, mieszanie lub inne działanie powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów),
- odzysk odpadów,
- selektywne zbieranie odpadów.
Zakres obowiązków wytwórcy odpadów w związku z wytworzeniem odpadów uzależniony jest od:
a) źródła pochodzenia odpadów
- pochodzące z instalacji lub nie,
- odpady komunalne
b) charakteru odpadu:
- niebezpieczne,
- inne niż niebezpieczne
c) ilości wytworzonych odpadów.
Jeżeli chodzi o odpad - zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, to zasady postępowania określa ustawa uchwalona 29 lipca 2005 roku (Dz.U. nr 180, poz.1495).
Zużyty kwas siarkowy jest odpadem, który należy utylizować zgodnie z przepisami ochrony środowiska. Fot. Julian Ciesielski
Dany sprzęt, wprowadzany do obrotu, musi być odpowiednio oznakowany i zbierany osobno niż pozostałe odpady. Przedsiębiorcy, którzy produkują i sprzedają pod własnym oznaczeniem sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, także wyprodukowany przez innego przedsiębiorcę, muszą dołączyć do niego informację o zakazie pozbywania się zużytych egzemplarzy razem z innymi odpadami, odpowiednio go oznakować. Wprowadzający sprzęt może przekazać sprzedawcom detalicznym i hurtowym informacje o wysokości kosztów gospodarowania odpadami: zbierania, przetwarzania, recyklingu, innego procesu odzysku i unieszkodliwiania zużytego sprzętu. Dane koszty mogą zostać uwidocznione na etykiecie sprzętu jako oddzielny element. Firmy wprowadzające sprzęt na rynek zostały zobowiązane do organizowania i finansowania odbierania tego typu odpadów od prowadzących punkty zbierania zużytego sprzętu. Pralki, lodówki, telewizory zużyte można oddać przy zakupie nowych wyrobów tego samego rodzaju. Nowelizacja ustawy przewiduje, że zużyty sprzęt będą zbierać także punkty skupu złomu. Organizacje odzysku natomiast umówiłyby się ze zbierającymi na odbiór elementów najbardziej niszczących środowisko (niebezpieczne gazy z lodówek, kineskopy, świetlówki). Nowelizacja przewiduje także objęcie przepisami również punkty napraw sprzętu AGD czy RTV. To pozwoli prowadzącemu serwis oddać sprzęt zbierającemu, w przypadku kiedy naprawa okaże się nieopłacalna, klient nie odbierze sprzętu, czy też cena za usługę będzie za wysoka. Przedsiębiorcy, którzy wprowadzają sprzęt, zbierają zużyty sprzęt, prowadzą zakład przetwarzania muszą być wpisani do rejestru Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska. Nowelizacja ma też podnieść kary, np. dla tych, którzy nie wpiszą się do rejestru mogą zapłacić nawet 5 mln zł kary.
Komentarze (0)