Stosowanie środków w celach ochronno-dekoracyjno-impregnacyjnych
Dla zwiększenia trwałości drewna, przedłużenia okresu jego użytkowania oraz zachowania estetycznego wyglądu stosuje się, oprócz rozwiązań o charakterze profilaktyki konstrukcyjn-projektowej, zabezpieczanie drewna środkami chemicznymi, do których można zaliczyć wyroby malarskie, środki ochrony drewna, itp. Współczesne środki dekoracyjno-ochronne (dekoracyjno-impregnacyjne) zawierają wysoko zdyspergowane pigmenty, woski, olej, żywice naturalne i syntetyczne, fungicydy i insektycydy nowej generacji o stosunkowo niskiej toksyczności dla organizmów stałocieplnych. Stosowane bywają w postaci dyspersji wodnych dla ograniczenia zagrożeń związanych ze stosowaniem rozpuszczalników organicznych a także tiksotropowych żeli ograniczających kapanie preparatów podczas ich stosowania. Preparaty te nie tworzą ścisłej, nieprzepuszczalnej dla wody powłoki ułatwiając desorpcję wilgoci z drewna i choć są pigmentowane nie kryją całkowicie rysunku drewna. W ofercie są środki o szerokiej gamie kolorystycznej mające charakter bardziej zbliżony do farb, bejcy, lakieru czy też łącznie lakierobejcy. Jest to, ogólnie biorąc, grupa substancji przeznaczonych do zabezpieczania powierzchni drewna i materiałów drewnopochodnych. Środki te posiadające z jednej strony cechy właściwe dla środków ochrony drewna a z drugiej postać charakterystyczną dla farb i lakierów, przeznaczone są do stosowania najczęściej w warunkach 1 – 3 klasy użytkowania (Tab.1).
Środki dekoracyjno-impregnacyjne są przeznaczone zazwyczaj do stosowania metodami powierzchniowymi, mającymi zabezpieczać wyroby z drewna eksponowane w warunkach narażenia na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych bez zadaszenia lub z zadaszeniem, bez bezpośredniego kontaktu z gruntem. Przy powierzchniowym stosowaniu trzeba się liczyć z osiągnięciem, co najwyżej klasy NP3 wnikania (minimum 6 mm bocznie w biel), choć częste mogą być niższe klasy: NP2 (minimum 3 mm bocznie w biel), a nawet NP1 (żadne wnikanie nie jest wymagane) (prEN 351-1:2007 Trwałość drewna i materiałów drewnopochodnych – Drewno lite zabezpieczone środkiem ochrony – Klasyfikacja wnikania i retencji środka ochrony). W poszczególnych klasach użytkowania należy się liczyć z możliwością zaatakowania drewna przez grzyby powodujące rozkład drewna, pogorszeniem jego wyglądu (np. siniznę), powierzchniowym szarzeniem drewna, tj. ze zmianami powodowanymi przez czynniki atmosferyczne (działania fotolityczne, ługujące, wietrzenie itp.), zaatakowaniem przez owady, a w klasie 5 przez organizmy morskie. Nanoszone na drewno powłoki w zależności od rodzaju i składu chronią drewno w rozmaity sposób. Tworzą one m.in. rodzaj bariery mechanicznej niedopuszczającej w początkowym okresie eksploatacji do kontaktu drewna z opadami atmosferycznymi (swoista hydrofobizacja powierzchni). Wskutek różnic temperaturowych i efektów erozyjnych powstają w powłoce mikropęknięcia prowadzące do nawilżenia drewna, zaatakowania go przez niewidoczne gołym okiem grzyby, a w dalszej konsekwencji do łuszczenia powłok, szarzenia drewna. W okresie początkowym gruba powłoka utrudnia wymianę wilgoci i w przypadkach (wcale nierzadkich) kondensacji pary wodnej pod powłoką, następuje wzrost wilgotności drewna pod powłoką, umożliwiający rozwój grzybów powodujących siniznę tzw. podpowłokową. Rozwijająca się grzybnia tworzy utwory mogące powodować pękanie i niszczenie powłoki. Środki zawierają także biocydy zabezpieczające drewno przed działaniem czynników biologicznych, substancje przeciwdziałające fotolizie itp. Ich działanie zależy od rodzaju komponentów i właściwego zastosowania. Konieczne jest badanie skuteczności działania produktu.
Komentarze (0)