Teoretycznie rozpatrując sprawę, można by wyliczać wielkość strumienia S, lecz dane w tego rodzaju tabelach są na tyle niepewne a najczęściej nieznane są ciężary nasypowe dla każdej granulacji ścierniwa, zwłaszcza żużli i piasku. Bezpieczniej więc opierać się na danych o wielkości strumienia podanych przez producenta albo przeliczać strumień piasku na inne ścierniwo (dzieląc przez ciężar nasypowy piasku – 1,602 i mnożąc przez ciężar nasypowy dla granulacji używanego ścierniwa). W przypadku stosowania zaś innych ciśnień sprężonego powietrza u wlotu do dyszy niż podane w tablicy, przeliczać je, biorąc za podstawę tablicę 5 i posługując się proporcjami. Wielkość przepływu powietrza i strumienia ściernego piasku w zależności od wielkości dyszy i ciśnienia powierza u wlotu do dyszy wg KELCO.
Przy wyliczaniu wydajności i zużycia danego ścierniwa oraz kosztów obróbki strumieniowo-ściernej należy:
1. Określić rzeczywiste parametry stosowanej obróbki strumieniowo–ściernej, tj. ciśnienie sprężonego powietrza na wlocie do dyszy, rzeczywistą wielkość stosowanej dyszy uwzględniając wielkość jej zużycia, odpowiedniej dla stosowanej granulacji ścierniwa, granulację stosowanego ścierniwa dobranej do wymaganej chropowatości, rodzaj materiału obrabianego i jego stan początkowy wg PN EN ISO 8501-1, określić cel obróbki, ustalić, jaki jest wymagany stopień oczyszczania oraz jaki jest kształt oczyszczanego obiektu i rodzaj wymaganej do tego celu operacji technologicznej.
2. Wyliczyć wartość strumienia ściernego posługując się tablicą 5 oraz ustalić ciężar nasypowy stosowanego ścierniwa (dane od producenta).
3. Określić wielkość użycia ścierniwa ZC, dzieląc wartość strumienia ściernego, przez spodziewaną wydajność W.4. Określić krotność użycia danego ścierniwa N zgodnie z informacjami podanymi w tekście tego artykułu.
5. Skorygować otrzymane wartości, biorąc pod uwagę wielkość i kształt konstrukcji, np. ażurową (przestrzenną), jak też rozwiniętą lub nie oraz strukturę powierzchni.
6. Należy ustalić praktycznie średnio uzyskiwane na danym stanowisku wartości wydajności, zużycia ścierniwa i kosztów danego stanowiska (KŚ, KP, KE).
7. Koszty pracy, płacy i eksploatacyjne ustalać na większym kontrakcie i korygować, przy każdej zmianie składników tych kosztów (ceny ścierniwa, energii, płace, transportu, utylizacji).
8. Do prób porównawczych brać pracownika zawsze tego samego.
9. Wartość kosztu całego kontraktu określić po zliczeniu powierzchni do oczyszczania.
Komentarze (1)