Żywice alkidowe tłuste na bazie oleju lnianego charakteryzują się pewną tendencją do żółknięcia przy stosunkowo dobrym schnięciu powłoki. Przedstawicielami tej grupy jest Ftalak L-66 i Ftalak L-61.
Wykorzystanie do syntezy żywic ftalowych mieszaniny oleju lnianego z olejami półschnącymi (olej sojowy, słonecznikowy, rzepakowy niskoerukowy i kwasów oleju talowego) umożliwia uzyskanie produktów o zbliżonych parametrach jakościowych do żywicy Ftalak L-61. Tego rodzaju żywice produkuje się pod nazwami: Ftalak SF-62, Ftalak LRz-61, Ftalak S-62 i Ftalak SSF-60. Żywice te nadają powłokom dobrą odporność na działanie warunków atmosferycznych. Charakteryzują się mniejszą tendencją do żółknięcia (zmiana koloru), lecz nieco gorszym wysychaniem powłoki.
Tworzenie się powłoki lakierowej z żywicy ftalowej schnącej na powietrzu powodowane jest działaniem tlenu z powietrza. W polimeryzacji utleniającej należy stosować sykatywy przyspieszające proces wysychania, najlepiej w kompozycji kilku sykatyw (naftenianów, oktanianów, żywiczanów jako sole kobaltu, magnezu, ołowiu, cynku, wapnia i cyrkonu). Najlepsze wyniki uzyskuje się stosując mieszaniny sykatyw naftenowych (względnie oktanowych ich soli), ołowiowej, kobaltowej i magnezowej. Udział wolnego metalu w przeliczeniu na substancje nielotne spoiwa lakierniczego wynosi w granicach 0,30-0,60% Pb, 0,03-0,05%Co, 0,02-0,04%Mn. Przyspieszenie wysychania powłoki uzyskuje się przez wprowadzenie sykatywy cyrkonowej. Do sykatywowania wyrobów lakierowych białych lub pastelowych nie należy stosować sykatywy manganowej, ze względu na pogorszenie koloru wymalowania w trakcie eksploatacji.
Żywice alkidowe tłuste rozpuszczają się w węglowodorach alifatycznych, przy czym podstawowym rozpuszczalnikiem jest benzyna do lakierów. Jednak najczęściej stosuje się kompozycje rozpuszczalników zawierających węglowodory aromatyczne (ksylen, solwentnafta). W celu poprawy własności produktów wyrobów lakierowych, żywice alkidowe tłuste poddaje się modyfikacji, polegającej na łączeniu ich na zimno lub w temperaturze podwyższonej z olejami zagęszczonymi, ewentualnie dodatek żywic ftalowych średnio tłustych. Powoduje to poprawę twardości i skrócenie czasu wysychania powłok.
Podobny efekt daje wprowadzanie żywic twardych, takich jak: estry kalafonii, żywic fenolowych i żywic maleinowych. Żywice alkidowe tłuste można modyfikować również żywicami poliwinylowymi, chlorokauczukowymi, cyklokauczukiem, które skracają czas formowania się powłoki, nadając im pewne własności chemoodporne.
Komentarze (0)