Artykuły branżowe

Rys. 9. Skorodowany spód burty.

Rys. 10. Nieprawidłowo skonstruowany węzeł [4].

Rysunek 7 z kolei ukazuje niewłaściwie zaprojektowany i wykonany słup podtrzymujący konstrukcję podłogi w stolarni. Jego utwierdzenie znajduje się poniżej poziomu terenu - jest przykręcony do niskiego fundamentu, a w konsekwencji stoi w wodzie (błocie). Widoczne są efekty długoletniej korozji i zgorzelinę o kilkumilimetrowej grubości. Podczas analizy przyczyn takiego stanu rzeczy okazało się, że stolarnia została wybudowana w miejscu, gdzie dwadzieścia lat wcześniej istniał staw. Zbiornik wodny został zlikwidowany i zasypany. Pomimo wszelkich starań związanych z właściwym wykonaniem fundamentów i posadzki, woda cały czas przesiąka. W obecnych czasach znaczenie procesów spawalniczych przy wytwarzaniu różnych konstrukcji stalowych jest bezkonkurencyjne w porównaniu z innymi metodami łączenia. Właściwe rozmieszczenie złączy spawanych, a tym samym spoin, pozwala na uzyskanie nie tylko wymaganej wytrzymałości, ale także na uniknięciu miejsc, które mogą być szczególnie narażone na powstawanie korozji. Spoiny powinny mieć charakter ciągły, każdy odstęp pomiędzy nimi jest swego rodzaju zagrożeniem dla wciekania i zalegania wody (rys. 8). W przypadku projektowania i wykonywania konstrukcji należy jednak uważać, aby nie doprowadzić do zbytniej koncentracji spoin w jednym miejscu (krzyżowanie się itp.), bowiem po czasie mogą powodować pęknięcia [3]. Elementy zamknięte, np. profile czy rury, muszą posiadać otwory ściekowe, dzięki którym gromadząca się we wnętrzu ciecz (skropliny) będzie miała możliwość swobodnego wypłynięcia. To jest bardzo istotne w okresie zimy, z racji możliwości zamarznięcia cieczy wewnątrz, co spowoduje zniekształcenie i zniszczenie elementów. Niewłaściwy montaż elementów może być dodatkowym problemem tyczącym się ochrony antykorozyjnej (zbyt mały odstęp pomiędzy nimi stwarza możliwość do podsiąkania wody i zalegania w szczelinie). Przykład takiego zdarzenia (a raczej jego konsekwencje) uwidoczniono na rys. 9. Na zdjęciu można zaobserwować skorodowaną dolną powierzchnię burty, która stała na płaszczyźnie przyczepy.

Ciekawym przykładem łączącym zły projekt konstrukcji, działanie czynników atmosferycznych, dymów pochodzących ze spalania paliwa w pociągach parowych i korozji, może być nieprawidłowo ukształtowany węzeł mostu kratowego wybudowanego w 1959 r. (rys. 10). Uległ on zniszczeniu po 5,5-letniej eksploatacji. Błąd konstrukcyjny polegał na braku możliwości odpowiedniego zabezpieczenia wnętrza węzła (nie można było się tam dostać), dlatego że składał się z elementów o przekroju skrzynkowym. Jego wnętrze było regularnie napełniane wodą z powodu wyciętych w nim otworów montażowych i wprowadzonych krzyżulców w postaci dwuteowników (ramionami w górę - działanie rynny) [4]. Analiza takiej konstrukcji i powstałej awarii daje obraz w jakim tempie mogą następować zmiany materiałowe spowodowane połączeniem kilku czynników.