Artykuły branżowe

Nie może być bowiem inaczej w sytuacji, gdy dla zlecenia obejmującego powłokowanie kilku setek elementów rurociągowych każda z kształtek musi być opisana protokółami odbioru wstępnego, warunków klimatycznych podczas obróbki ściernej i aplikacji gumy, badań przed- i powulkanizacyjnych, odbioru końcowego z przywołaniem płyt próbnych oraz przekazaniem zamawiającemu włącznie. Ten bardzo ważny sposób dokumentowania robót sprawdza się doskonale na robotach wielkopowierzchniowych, gdzie jeden arkusz protokółu opisuje zdarzenia z 3000 m2

powłokowanej powierzchni. Natomiast 3000 protokołów dla tej samej powierzchni rozłożonej na elementach o powierzchni 1 m2 - każdy jest najprościej mówiąc bezsensem tworzonym w imieniu niepisanego, ale narzuconego przez "wielkich" zwyczaju.

Zostawiając na boku "papiery techniczne", warto zwrócić uwagę i na towarzyszące im w każdej z dokumentacji obowiązkowe dodatki informacyjne, w tym opisy "behapowskie" wraz z kartami charakterystyk chemicznych stosowanych materiałów, bez których żadna "antykorozja" - niezależnie w czyim wykonaniu - obejść się nie może. Zgodnie z obowiązującymi przepisami karty są dokumentami zawierającymi opis materiału i niebezpieczeństwa, które może on spowodować w przypadku oddziaływania na organizm ludzki oraz środowisko. Mają one - zgodnie z intencją pomysłodawcy - być podręcznym zapisem encyklopedycznym informującym o cechach chemicznych, potencjalnych zagrożeniach i metodach ich unikania oraz o procedurach bezpiecznego stosowania i utylizacji w przypadku przedostania się do otoczenia. Tyle skrót definicyjny, a w praktyce? Bez wątpliwości - można odnieść wrażenie, iż w praktyce karty są wspaniałym polem do popisu, by nie powiedzieć twórczości dla ich autorów, w tym - podobnie jak poprzednio - opracowujących te dokumenty na zlecenie "wielkich". Rzecz się pogłębia tym bardziej, iż zgodnie z rozporządzeniem komisji UE nr 453/2010 z dnia 20 maja 2010 r. zmieniającym rozporządzenie WE nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) zawartość kart zostaje poszerzona o dodatkowe informacje powodujące wzrost ich objętości w stosunku do wersji dotychczasowych.

W rezultacie, na przykład jedna z wielu znajdujących się w obiegu kart tak łagodnego związku jakim jest chlorek sodu w postaci spożywczej soli kuchennej urasta do ośmiostronicowego elaboratu z podaniem takiej cechy identyfikacyjnej jak: "Prężność par 1,3 mm w 865?C". Konia z rzędem użytkownikowi soli, który choć raz zetknął się z problemem prężności par chlorku sodowego i na pewno bardziej przydatne - jeśli już szukać cech charakterystycznych dla zwykłej soli - byłyby łatwiej mierzalne dla niej cechy, jak własności krystalograficzne wyrażane przez pomiar refleksyjności, przewodnictwa elektrycznego i cieplnego, zdolności zwilżania czy też selektywnej transmisji światła widzialnego za pomocą filtru Chelsea.