- Ocena I sposobem uwzględniała koszty:
1. Organicznych powłok ochronnych (w 1997 r. 5.560.000.000 ltr., za cenę 16,56 miliardów USD). Z uwzględnieniem kosztów aplikacji koszt ochrony powłokowej oceniono na 107,2 mld USD.
2. Metalicznych powłok ochronnych (głównie cynkowanie ogniowe) – 1,4 mld USD.
3. Stopów odpornych na korozję – 7,7 mld USD (w tym stal nierdzewna 7,3 mld USD).
4. Inhibitorów korozji – 1,1 mld USD.
5. Zastępowania metali tworzywami sztucznymi i polimerami – 1,8 mld USD.
6. Ochrony elektrochemicznej – 2,22 mld USD.
7. Usług inżyniersko-inspektorskich – 1,2 mld USD.
8. Badań i rozwoju – 20 mln USD.
9. Edukacji i szkoleń – 8 mln USD.
- Ocena II sposobem objęła kategorie:
Infrastruktura - mosty drogowe; rurociągi cieczy i gazów; drogi wodne i porty; składowanie materiałów niebezpiecznych; porty lotnicze; linie kolejowe.
Urządzenia i wyposażenie – dla dystrybucji gazu; wodociągów i kanalizacji; przemysłu energetycznego; telekomunikacji.
Transport – pojazdy samochodowe; statki; samoloty; pojazdy szynowe; transport materiałów niebezpiecznych (np. cysterny).
Produkcja i wytwarzanie – związane z wydobyciem ropy i gazu; górnictwem; przemysłem rafineryjnym; chemicznym, petrochemicznym, farmaceutycznym, celulozowo-papierniczym; rolnictwem; przemysłem spożywczym.
Wydatki rządowe – obronność; gospodarka odpadami nuklearnymi.
Łączna suma ekonomicznych skutków korozji w badanych sektorach wyniosła 137,9 mld USD. Po rozszerzeniu uzyskanych wyników metodą ekstrapolacji na wszystkie sektory gospodarki uzyskano kwotę 275,7 mld USD stanowiącą 3,14% PKB. Zbieranie danych opierało się na metodzie zarządzania korozją, czyli uwzględnieniu kosztów wszystkich działań podczas „życia obiektu”, wykonywanych dla zniwelowania skutków korozji łącznie z kosztem zastąpienia nowym obiektem, jeżeli stał się niezdatny do użytku na skutek korozji. W metodzie zarządzania korozją wprowadzono trzy ważne pojęcia, które były często stosowane w analizie wyników: koszt cyklu życia (LCC), analiza kosztów, analiza korzyści. LCC definiuje się jako koszt, który obejmuje wszystkie wydatki gotówkowe do końca „życia obiektu”, w tym koszty budowy, koszty utrzymania oraz koszty przestojów. Projekt przy najniższych kosztach cyklu życia będzie świadczyć usługi po najniższych kosztach. Analizy kosztów i korzyści idą o krok dalej niż analiza kosztów cyklu życia, ponieważ uwzględniają korzyści generowane przez poprawne rozwiązanie problemów korozyjnych. W niektórych przypadkach zapobieganie awariom korozyjnym uzasadnia wysoką cenę, podczas gdy w innych przypadkach wpływ korozji na funkcjonowanie obiektu jest mało znaczący.
Komentarze (0)