Ponowne utwardzanie powłok
Właściwe usieciowanie farby proszkowej jest warunkiem uzyskania spodziewanych parametrów ochronnych powłoki. Proces wymaga dostarczenia odpowiedniej ilości energii cieplnej. Czasem trudno jest nie popełnić błędu, zwłaszcza kiedy oszczędność energii wymusza na nas stosowanie minimalnych parametrów dopuszczanych przez producentów farb. Stąd dość częstą wadą wymalowań proszkowych jest niepełne usieciowanie pojawiające się w przypadku zbyt krótkiego czasu i/lub zbyt niskiej temperatury utwardzania. Objawem takiej wady jest kruchość powłoki i jej słaba adhezja do podłoża. W przypadku farb transparentnych bądź bezbarwnych problem jest łatwy do zdiagnozowania, ponieważ na powierzchni widoczne są siatkowe pęknięcia. Recepta naprawcza jest prosta. Pomalowane elementy należy włożyć z powrotem do pieca i powtórnie wygrzać w warunkach zgodnych z zaleceniami producenta farby proszkowej. W pewnych przypadkach może okazać się, że zbyt długie działanie wysokiej temperatury będzie miało ujemny wpływ na własności powłoki. Dlatego też warto wykonać próby przed przystąpieniem do ponownego grzania większej ilości źle utwardzonych elementów.
Małe uszkodzenia i nieciągłości powłok proszkowych można wyrównać w prosty sposób. Problem zaczyna się, gdy podczas prac poprawkowych obrabiany element zostanie uszkodzony. Dla większych napraw nie mamy lepszej alternatywy niż szpachlowanie. Musimy jednak pamiętać, na rynku jest dostępnych bardzo niewiele produktów przeznaczonych do szpachlowania powierzchni grzanych następnie podczas procesu malowania do temperatury 180-200°C. Stosowanie typowych szpachli użytkowanych w przemyśle motoryzacyjnym prowadzi zawsze do poważnych problemów. Produkty dedykowane do wykorzystania pod powłoki proszkowe muszą spełniać następujące warunki:
- własności elektryczne szpachli mają umożliwić bezproblemowe pokrycie naprawianych miejsc farbą proszkową
- współczynnik rozszerzalności cieplnej utwardzonej szpachli ma zapewnić jej dobrą przyczepność do podłoża w pełnym zakresie temperatur stosowania.
Dla spełnienia powyższych warunków najlepiej nadają się dwuskładnikowe materiały epoksydowe o niskiej reaktywności, modyfikowane w celu uzyskania spodziewanych własności elektrycznych. Stąd dla ich szybkiego utwardzenia wymagane jest dostarczenie odpowiedniej ilości energii cieplnej. Otrzymujemy w rezultacie twardą, łatwą do szlifowania powłokę, doskonale maskującą nierówności podłoża. Sukces szpachlowania to także unikanie wykonywania większych prac w jednym etapie prowadzące do dużej praco- i czasochłonności. Dobre rezultaty prac naprawczych uzyskujemy nakładając zazwyczaj warstwy nie grubsze niż 2 mm. Dlatego czasem lepiej traktować tę metodę ratunkową jako ostateczność.
Komentarze (3)