Co na to przepisy?
Krajowe akty prawne stawiają przed projektantem i użytkownikiem instalacji przeznaczonej do lakierowania szereg odrębnych wymogów związanych ze skutecznością i zasadą działania wentylacji, koniecznością oznaczenia i sklasyfikowania stref zagrożenia wybuchem, klasyfikacją pożarową, natężeniem oświetlenia, poziomem substancji lotnych w powietrzu, czy sposobem ewakuacji pracowników. Przepisy takie dotyczą jednak zarówno lakierni z kabiną, jak i tych z pomieszczeniami, w których prowadzi się lakierowanie. Żadne przepisy nie dzielą lakierni na takie z kabinami lub bez. Wymagają tylko, aby pomieszczenie, w którym jest prowadzona aplikacja i suszenie lakierów spełniało konkretne parametry i było bezpieczne. Nie ma tu już znaczenia, czy pomieszczenie takie wydzielone zostało metalowymi panelami wyprodukowanej kabiny, murowanymi ścianami, szkłem w aluminiowych profilach, czy tylko kotarami działowymi. Gdy osłona całego pomieszczenia lub budynku stanowiącego wyodrębnioną strefę pożarową spełnia wymogi ppoż., można w nim prowadzić lakierowanie. Tyle o ogólnych przepisach, które nie dostrzegają zalet kabiny lakierniczej w porównaniu z innymi rozwiązaniami i nie preferują jej jako jedynego skutecznego urządzenia dopuszczonego do lakierowania. W większości przypadków zintegrowane urządzenie kabiny lakierniczo-suszarniczej posiada łączną klasyfikację pożarową i wybuchową oraz gotowe opracowanie analityczne. Producent dostarcza certyfikaty na każdy podzespół lub sam wydaje deklarację zgodności urządzenia i jego elementów z obowiązującymi przepisami. W przypadku, gdy do lakierni wprowadzony zostanie nowo projektowany układ wentylacji, to obowiązek zebrania takich certyfikatów i połączenia systemów w całość spadnie na projektanta instalacji. Gdy jednak do budowy lakierni użyte zostaną podzespoły kabiny posiadające już odpowiednie certyfikaty i aprobaty, to ilość dokumentów do zgromadzenia jest minimalna.
Robert Grzywaczewski
PROJEKTER GROUP
