Blachy pomalowane proszkowo wg różnych receptur zostały poddane w instytucie IWU testom wieloosiowej obróbki plastycznej, jak np. głębokiemu ciągnieniu skomplikowanych geometrii. Następnie dokonano oceny uformowanych elementów pod względem jakości ich powierzchni (np. rozkład połysku, tworzenie się mikropęknięć). Rezultat: opracowane przez instytut IPF wysoce elastyczne i odporne na obróbkę plastyczną receptury lakierów proszkowych w połączeniu ze specjalnymi absorberami podczerwieni umożliwiają szybkie sieciowanie (znacznie poniżej 1 min) przy użyciu elektrycznych bądź gazowych promienników podczerwieni. Właściwy czas naświetlania – tj. czas przebiegu pod promiennikiem IR – zależy od grubości blachy oraz gęstości mocy promiennika i może wynosić nawet poniżej 10 s. W celu uzyskania optymalnej jakości warstwy lakieru pod względem przyczepności oraz połysku, również po całkowitym odkształceniu pomalowanego substratu, poszczególne fazy procesów roztapiania i sieciowania muszą być sterowalne. Należy to wziąć pod uwagę już podczas projektowania linii lakierniczej. Doświadczenia przeprowadzone przez instytut IPA/IFF pokazują, że dzięki uniwersalnej konfiguracji poszczególnych stref naświetlania oraz ich ustawieniu odpowiednio do danego produktu można uzyskać optymalne przebiegi procesu wygrzewania również przy zmieniających się warunkach, takich jak odcień barwy, grubość powłoki czy stopień połysku.
Źródło: IPA/IFF
Grafika (patrz poniżej) pokazuje przykładowy, mocno uproszczony plan uniwersalnej linii do lakierowania proszkowego wykrojów z blachy pokrytych gruntem. Dzięki warstwie podkładu zbędna jest już instalacja do obróbki wstępnej. Przy prędkości transportowej przykładowo 1 m/s maksymalny czas napromieniania wynosi 40 sekund. Instalacja pozwala też w razie potrzeby spełniać inne kluczowe wymagania, np. ogrzewanie wykrojów z blachy o grubości do 3 mm lub roztapianie i sieciowanie wrażliwych lakierów proszkowych przy zdławionej mocy promiennika podczerwieni. Przy mniejszej ilości dostępnej powierzchni można zmniejszyć prędkość transportowanych elementów np. do 0,1 m/s, dzięki czemu znacznie skróci się wymagana długość strefy napromieniania.
Dr Michaela Gedan-Smolka,
Drezno
Ulrich Strohbeck, Stuttgart
Tłumaczenie z „Besser Lackieren!”
Michał Bedyk
nr 5/2011, str. 7
Komentarze (0)