Powłoki termoplastyczne (na bazie poliolefin oraz z PVC) różnią się od powłok termoutwardzalnych przede wszystkim tym, że nie muszą być wypalane. Powłoki termoplastyczne są już wstępnie spolimeryzowane, podczas topienia się powłoki termoplastycznej - w przeciwieństwie do powłoki termoutwardzalnej - na metalu nie zachodzi proces sieciowania, będący nieodwracalną reakcją chemiczną.
Obydwie latarnie pomalowane 18 miesięcy temu, ta sama lokalizacja. Powłoka termoplastyczna radzi sobie znacznie lepiej z solą drogową i ekstremalnymi temperaturami.
Ta fundamentalna właściwość ma dwie korzyści:
- po pierwsze - powłoka termoplastyczna zachowuje jednorodne właściwości, nawet jeśli poszczególne części detalu mają różne temperatury (np. rura, która nagrzewa i chłodzi się szybciej na końcach niż w części środowej). W przypadku powłok termoutwardzalnych szybkość utwardzania zależy w dużej mierze od temperatury, może spowodować, że pewne części pomalowanego detalu nie będą w pełni utwardzone,
Trwałość
Każdy, kto ma do czynienia z farbami termoutwardzalnymi, powierzchniami ocynkowanymi, powłokami z PVC wie, że słabym punktem tych powłok jest ich trwałość w pewnych środowiskach, tj. morskim czy pustynnym. Termoutwardzalny poliester może szybko ulec uszkodzeniu w kontakcie z solą. Powierzchnia ocynkowana galwanicznie jest podatna na ścieranie piaskiem targanym przez wiatr, a powłoki termoplastyczne PVC z czasem mogą stać się kruche i pękać w wyniku utraty plastyfikatorów.
Powłoki termoplastyczne na bazie poliolefin są ze swej natury odporne na degradację wskutek kontaktu z solą czy ścieranie piaskiem. Są również niezwykle elastyczne, co oznacza, że nie pękają, nie odpryskują i nie łuszczą się i pod tym względem górują nad powłokami termoutwardzalnymi. Wyjątkowa elastyczność powłok termoplastycznych, np. na metalowych konstrukcjach ogrodzeń powoduje, że rozszerzają i kurczą się wraz z rozszerzającym i kurczącym się pod wpływem dziennych cykli temperaturowych metalem. Ta "wrodzona" właściwość sprawia, że woda i tlen nie ma szans na przedostanie się do podłoża w wyniku pęknięć powłoki.
Farby proszkowe i rynki zastosowań
Historia farb proszkowych rozpoczyna się w latach 50. ubiegłego wieku. Od początku były one adresowane do zastosowania na rynku dekoracyjnym i funkcjonalnym. Farby termoutwardzalne stały się popularne w branży dekoracyjnej głównie ze względu na niższe koszty materiałowe, natomiast farby termoplastyczne zyskały uznanie w sektorze funkcjonalnych zastosowań z powodu ich trwałości.
Komentarze (0)