Konwencjonalne metody usuwania farby i alternatywne technologie
Farby proszkowe i systemy farb proszkowych celowo zostały tak opracowane, aby wytrzymywały trudne warunki i pozostawały w związku z podłożem. Zdejmowanie powłok farb przemysłowych, czy to w celu odzyskania cennych części z powodu wad malarskich, czy też jako metoda konserwacji służąca czyszczeniu pomalowanych stojaków i uchwytów jest niezbędną częścią procesu malowania proszkowego.
Tradycyjne chemiczne metody usuwania farb zostały opracowane jako alternatywa dla metod mechanicznych i termicznych. Często wykorzystują one jednak niebezpieczne rozpuszczalniki lub stężone składniki nieorganiczne. Dla celów niniejszego artykułu rozpuszczalnik definiuje się jako związek organiczny o temperaturze wrzenia poniżej 250°C, powszechnie stosowany do usuwania farby, który podlega surowym uregulowaniom prawnym. Chociaż tradycyjne chemiczne metody usuwania farby są skuteczne, to stanowią znaczne zagrożenie dla zdrowia pracowników, bezpieczeństwa i otaczającego środowiska, w wyniku czego coraz trudniej im sprostać coraz bardziej restrykcyjnym przepisom globalnym.
Jako że ilość powłok organicznych do zastosowań przemysłowych wzrosła, zostało opracowanych kilka nowych metod usuwania proszków z powłok organicznych - mechaniczna, termiczna i chemiczna. Metody mechaniczne, takie jak piaskowanie, skrobanie, szlifowanie i wstrząsanie, wymagają fizycznego usunięcia utwardzonej farby proszkowej z podłoża, co jest bardzo czasochłonne i pracochłonne oraz powoduje uszkodzenia tego podłoża. Metody termiczne wykorzystują do usuwania farby z podłoża ekstremalne temperatury. Wysoka temperatura w metodach termicznych (taka jak uzyskiwana w piecach do wypalania, w złożach fluidalnych i emulgujących solach), aby zniszczyć powłokę organiczną osiąga aż 538°C. Te sposoby mają jednak kilka wad; wysoka temperatura robocza stale modyfikuje właściwości materiału użytego na podłoże, co w sposób niepożądany umożliwia reklamowanie części. W zależności od procesu, stelaże/zaciski mogą zostać zniekształcone przez wysokie temperatury robocze, które są niedopuszczalne. Do usunięcia popiołu przed ponownym napylaniem często wymagane jest rozległe czyszczenie. Czas schładzania jest czynnikiem pogarszającym wydajność i stanowi zagrożenie dla pracowników. W celu poprawy jakości powietrza, piece do wypalania podlegały kontroli emisji; ogólnokrajowy ich zakaz został wprowadzony w Stanach Zjednoczonych pod koniec 2010 roku. Inna metoda termicznego usuwania farby - kriogeniczna - wykorzystuje do usuwania proszku i metalu skroplony gaz (np. ciekły azot w temperaturze minus 196°C) naruszając ich wiązania. Chociaż metoda ta nie wyzwala emisji szkodliwych substancji, tak jak inne metody termiczne, to po jej zakończeniu części nadal wymagają rozległego mechanicznego usuwania proszku
Komentarze (0)