Odporność powłok proszkowych na działanie związków chemicznych
Idei zastosowania elektrostatycznego napylania malarskich materiałów proszkowych przyświecały dwa cele: efektywność i ekologia. Przez długi czas ekscytowano się w publikacjach promocyjnych porównaniami, gdzie niezaprzeczalna wyższość nowej technologii względem malowania ciekłego była tematem przewodnim. Dzisiaj emocje opadły, lecz w dalszym ciągu farby proszkowe są kojarzone z własnościami, jakie miały wiele lat temu. Przypomnijmy, że przecież wszystko zaczęło się od farb produkowanych na bazie żywic epoksydowych. Miały one słabą odporność na promieniowanie ultrafioletowe, nie nadawały się więc do malowania elementów eksploatowanych na zewnątrz, narażonych na stałe oddziaływanie warunków atmosferycznych. Cechowały się jednak dobrą odpornością w kontakcie z różnymi związkami chemicznymi. Tabela 1 obrazuje przykładowe wyniki testów odporności tego typu farb proszkowych. Dane zaczerpnięto z materiałów firmy TIGER COATINGS sprzed ponad 10 lat. Dzisiaj już raczej się takich informacji nie publikuje. W dobie standaryzacji, bez dokładnego określenia warunków próby (w tym przypadku np. normy PN-EN ISO 2812-1:2002 „Oznaczanie odporności na ciecze metodą zanurzenia w cieczy innej niż woda”) nikt nie weźmie odpowiedzialności za wyniki testów podane nawet w dobrej wierze do celów czysto informacyjnych. Stąd nie jest prosto udzielić odpowiedzi na pytanie o rzeczywistą odporność farby w kontakcie z konkretnym związkiem chemicznym. Zwłaszcza, że powłoki nie są eksploatowane w warunkach laboratoryjnych. Jeśli o czymś zapewniamy, to nasza informacja powinna być w pełni wiarygodna i możliwa do weryfikacji. Dlatego też może lepiej byłoby sprostować zwyczajowo zakorzenione nieporozumienie. Obecnie najczęściej stosowane powłoki proszkowe na bazie żywic poliestrowych i mieszanek poliestrowo-epoksydowych nie powinny raczej być utożsamiane z podwyższoną odpornością chemiczną. Bardziej od nich odporne farby epoksydowe mają dziś niszowe zastosowania, np. do zabezpieczania elementów instalacji i zaworów zakopywanych w ziemi czy w przemyśle motoryzacyjnym, do malowania elementów zawieszenia aut. Dla porównania w tabeli 2 przedstawione są wyniki testów odporności przykładowej mieszanki epoksydowo-poliestrowej produkcji TIGER COATINGS. Proszę wziąć pod uwagę, że podane wielkości są odzwierciedleniem stanu faktycznego sprzed lat. Oczywiście, w obu zamieszczonych w tekście tabelach poddawano próbom wymalowania niezawierające pigmentów metalicznych. Odporność chemiczna tego typu powłok jest odrębnym tematem do dyskusji. Do produkcji metalicznych farb proszkowych używanych jest kilka grup pigmentów. Część z nich, jak aluminium, miedź lub mosiądz dość łatwo wchodzą w reakcję z wieloma związkami chemicznymi. Są one stosowane głównie do farb dekoracyjnych (typu „patrz i nie dotykaj”), bądź do uzyskania efektów nieosiągalnych innymi metodami. Grupa pigmentów produkowanych ze stali nierdzewnej czy hematytu jest zdecydowanie mniej reaktywna. Metaliczne farby mające wysoką odporność na działanie warunków atmosferycznych zawierają właśnie tego typu pigmenty.
Komentarze (0)