Największe zagrożenia wynikające z użycia gruntów i klejów nakładanych wewnątrz zbiorników trwają około 3 godziny na otwarciu pierwszych trzech zmian roboczych. Wówczas - niezależnie od marki handlowej przerabianych materiałów - w atmosferze pojawiają się substancje opisywane zagrożeniami: R11 - Produkt wysoce łatwopalny; R20 - Działa szkodliwie przez drogi oddechowe; R38 - Działa drażniąco na skórę; R66 - Powtarzające się narażenie może powodować wysuszanie lub pękanie skóry; R20/21 - Działa szkodliwie przez drogi oddechowe i w kontakcie ze skórą; R36/37 - Działa drażniąco na oczy i drogi oddechowe.
Na ogólną pracochłonność zadania w ilości około 280 roboczogodzin i przy silnej wentylacji (min. 3600 m3/godz.) tylko podczas sześciu z nich występują niebezpieczne stężenia oparów, w tym metyloizobutyloketon 1100 mg/m3 (NDSCh - norma 200 mg/m3 - przekroczenie ponad pięciokrotne) i benzyna lekka 3000 mg/m3 (NDSCh - norma 1500 mg/m3 - przekroczenie dwukrotne). Jednocześnie stężenia oparów w przeliczeniu na udział objętościowy dają wynik ok. 0,2%, czyli przynajmniej pięciokrotnie poniżej dolnej skali wybuchowości najbardziej niebezpiecznej mieszaniny, co oznacza, że prawdopodobieństwo wybuchu jest niewielkie lub znikome. Tym samym prace gumiarskie z niereaktywnym systemem klejowym (dla przyjętego jak wyżej modelu) należy uznać za stale niebezpieczne pod względem pożarowym, krótkookresowo niebezpieczne chemicznie z mało prawdopodobnym zagrożeniem wybuchowym. Dlatego wymagają one zróżnicowanych metod ochrony pracowników, w tym pełnej izolacji oddechowej na czas gruntowania i nanoszenia klejów (przekroczenia NDS), stałej asekuracji zewnętrznej, ciągłej wentylacji i wyposażenia stanowisk w podręczne środki ochrony przeciwpożarowej oraz okresowych pomiarów zawartości tlenu w zbiornikach.
W odróżnieniu od poprzedniego, z reguły jest wykonywane wewnątrz wielkopowierzchniowych zamkniętych obiektów przemysłowych typu zbiornikowego przy użyciu gruntów i klejów roztworowych o zawartości do 70% rozpuszczalników, w tym: metyloizobutyloketon, octan etylu, cykloheksan i związki izocyjanianowe. Temperatura zapłonu materiałów rzędu -17°C, dolny próg wybuchowości na poziomie 1,2%. Prace we wnętrzach o kubaturze do 20 000 m3 wykonywane w warunkach poligonowych, z zastosowaniem specjalistycznego sprzętu wentylacyjnego i klimatyzacyjnego, o małych/dużych cechach powtarzalności oraz wykonywane przez brygady o zmiennym składzie osobowym.
Komentarze (0)