Podstawy prawne, normy, przepisy
Praktycznie wszystkim operacjom związanym z przygotowaniem i późniejszą chemiczną obróbką powierzchni towarzyszą czynniki zagrażające zdrowiu pracowników. Konieczność ich eliminowania bądź minimalizowania skutków jest ustawową powinnością pracodawców. Tego wymagają zapisy podstawowego aktu prawnego w postaci Kodeksu pracy oraz wydanych na jego podstawie dokumentów wykonawczych, nakładających na kierownictwa firm obowiązek, a tym samym odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach.
Wykaz zagrożeń towarzyszących obróbce powierzchni i następującemu po niej nakładaniu powłok obejmuje wiele pozycji. Do najpoważniejszych należą emisje rozpuszczalników, w tym palnych i tworzących z powietrzem mieszaniny wybuchowe, pyły oraz aerozole. Obciążeniem jest także hałas, niewłaściwe oświetlenie, zróżnicowana temperatura oraz - w ślad za rozwojem nowoczesnych technologii malowania - wpływ pól elektrostatycznych, ultrafioletu, podczerwieni czy promieniowania laserowego. Przy dodatkowym uwzględnieniu zagrożeń typu mechanicznego (ruch ludzi, sprzętu, materiałów) oraz wynikających z miejsca i sposobu wykonywania robót (praca na wysokości, wewnątrz zbiorników, w pozycjach wymuszonych), a także wnoszonych przez media (energia elektryczna, sprężone powietrze, para wodna) okazuje się, że powłokowanie dekoracyjne i chemoodporne kwalifikuje się do prac o zwiększonym ryzyku zawodowym. Tym samym, stwarzające je czynniki muszą być mierzone i stosownie do wyników pomiarów pracodawcy są zobowiązani podejmować niezbędne środki oraz przedsięwzięcia ochronne.
Nadmienić bowiem należy, że w ogólnym ujęciu stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne. Są one normami krajowymi, przyjętymi w drodze uzgodnień zainteresowanych stron i zatwierdzonymi przez krajową jednostkę organizacyjną, tj. Polski Komitet Normalizacyjny (PKN). Do końca 1993 r. stosowanie PN było obowiązkowe i pełniły one rolę przepisów, a ich nieprzestrzeganie stanowiło naruszenie prawa. Od stycznia 1994 r. stosowanie PN stało się dobrowolne, przy czym do 31 grudnia 2002 r. istniała możliwość nakładania - przez właściwych ministrów - obowiązku stosowania PN. Od 1 stycznia 2003 r. korzystanie z PN jest już całkowicie dobrowolne (Dz. U. z 2002 r nr 169, poz. 1386, ustawa o normalizacji) z wyjątkiem przywołania ich w ustawach i rozporządzeniach ministrów. Tym samym, została ustanowiona jednoznaczność prawna PN sprowadzana do obiegowego powiedzenia "w BHP z normami się nie dyskutuje, w BHP normy się stosuje", a odejście od ich zapisów może mieć miejsce tylko wówczas, gdy lokalnie stosowane zasady nie zmieniają normowego meritum a pogłębiają czy rozszerzają jego działanie (np. zwielokrotnienie częstotliwości pomiarów w stosunku do ilości normatywnej). Ponadto: od chwili ratyfikacji traktatu ateńskiego w 2004 r., na mocy którego Polska stała się członkiem Unii Europejskiej, krajowe normy są harmonizowane z normami europejskimi, przy czym Polskie Normy są sygnowane znakiem PN-EN, równoważnym oznaczeniu PN. Podobnie jest z oznaczeniem PN-EN ISO mówiącym, że PN jest zgodna z wymaganiami Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej - ISO (ang. International Organization for Standardization), lecz w sensie formalnym pozostaje Polską Normą.
Komentarze (0)