- półpołysk 45 - 70 GE;
- półmat 20 - 45 GE;
- mat poniżej 20 GE.
Przyrząd do oceny połysku o kącie 60° jest najbardziej uniwersalny, jednak norma zastrzega, że do pomiaru wysokich połysków lepiej jest korzystać z przyrządu o kącie 20°, a do głębokich matów przyrządu o kącie 85°. Na rysunku (fig. 8) przedstawiono graficzną ilustrację czym jest połysk.
Fig. 8.
Trudności związane z pomiarem połysku były opisane w artykułach zamieszczonych w nr 3 i 5/2015 "Lakiernictwa Przemysłowego".
Dziś projektanci i producenci farb posługują się wieloma wzorcami kolorystycznymi, których pochodzenie i system opisu barw znacznie się różnią. Omówimy tylko te najbardziej znane.
RAL CLASSIC
System oznaczenia barw polegający wyłącznie na porównaniu z wzorcami. Nazwa RAL jest skrótem od nazwy niemieckiej instytucji utworzonej w latach dwudziestych ubiegłego wieku: Reichsausschuss für Lieferbedingungen. W 1980 r. zmieniono jej nazwę na Niemiecki Instytut Jakości i Oznaczeń RAL (Deutsches Institut für Gütesicherung und Kennzeichnung e. V). Jednym z zadań tego instytutu jest systematyzacja opisu barw dla zastosowań przemysłowych i handlu. Za jakość odwzorowania barw we wzornikach przez 75 lat odpowiedzialna była jedna firma zajmująca się ich wytwarzaniem, Muster-Schmidt założona w Berlinie w 1905 r. System powstał w 1927 r. i początkowo zawierał 30 barw, obecnie systematyzuje ich ponad 200. System nie nawiązuje do innych modeli barwnych, barwy zostały wyznaczone arbitralnie i dla odróżnienia od innych, rozbudowanych systemów oznaczania barw, nazwany został RAL CLASSIC. Jedyne usystematyzowanie kolorów polega na tym, że:
- RAL 20xx - to grupa odcieni pomarańczowych
- RAL 30xx - to grupa odcieni czerwonych i różowych
- RAL 40xx - to grupa odcieni purpurowych i fioletowych
- RAL 50xx - to grupa odcieni niebieskich
- RAL 60xx - to grupa odcieni zielonych
- RAL 70xx - to grupa odcieni szarych
- RAL 80xx - to grupa odcieni brązowych
- RAL 90xx - to grupa odcieni białych i czarnych
Wielu dostawców farb posługuje się kartą kolorów RAL K-7 (fig. 9), należy jednak pamiętać, że są to kolory poglądowe. Do właściwej oceny kolorów oraz rozbieżności kolorów służą zupełnie inne wzorce, jeden z nich przedstawia fig. 10. Przy wzorcu jest certyfikat porównujący kolor karty z teoretycznym kolorem poprzez podanie parametrów deltaE, deltaL, deltaa i deltab. Wzorce do "wytwarzania" kolorów i oceny rozbieżności powinny być przechowywane w stabilnej niskiej temperaturze i tracą ważność po upływie jednego roku. Przyrządem służącym do oceny parametrów koloru jest spektrofotometr.
Komentarze (0)