Proces konwencjonalny
Tradycyjny proces przygotowania powierzchni metalu przed nakładaniem powłoki malarskiej polega na odtłuszczeniu detalu i nałożeniu powłoki konwersyjnej, typowo jest to fosforanowanie żelazowe lub cynkowe. Odtłuszczanie usuwa z powierzchni detalu zanieczyszczenia organiczne i nieorganiczne. Fosforany, ze względu na swoje właściwości, są często składnikami kąpieli do odtłuszczania. Fosforanowanie ma za zadanie zapewnić odpowiednią przyczepność powłoki malarskiej i wymaganą odporność korozyjną. Fosfor może być wprowadzany do środowiska przez zrzuty ścieków z tych procesów, niedostatki obróbki ścieków itp. W celu zmniejszenia negatywnego wpływu wprowadzania związków fosforu do wodnych ekosystemów środowiska naturalnego regulujące to przepisy stają się stopniowo coraz ostrzejsze. Rządy poszczególnych krajów kontrolują limity ilości fosforu, tak aby zapobiec eutrofizacji środowiska. Niektóre państwa wprowadziły regulacje ogólnokrajowe, inne zaś dały możliwość lokalnym samorządom na wprowadzanie własnych zarządzeń. W 1970 roku w USA wprowadzono wiele zmian w prawie dotyczącym ochrony środowiska. Zmiany te łączyły się między innymi z powstaniem Agencji Ochrony Środowiska (EPA) oraz z ratyfikacją dokumentu dotyczącego ochrony czystości wód (1972), jak i wprowadzeniem systemu eliminacji źródeł zanieczyszczenia środowiska (National Pollutant Discharge Elimination System - NPDES). Wszystkie te akty prawne miały na celu redukcję ilości wprowadzanych zanieczyszczeń do środowiska. Jedną z głównych przyczyn tak stanowczych działań była czarna seria katastrof ekologicznych w rejonie rzeki Cuyahoga w latach 60. XX wieku. Skutki finansowe powstałych szkód szacowano wówczas w milionach dolarów. Wprowadzony w 1972 roku Akt Czystej Wody pomógł znacząco w zatrzymaniu wprowadzania chemikaliów do wód powierzchniowych i wspomógł lokalne samorządy w ustalaniu limitów ilości fosforu w środowisku. Dla przykładu, w 1972 roku dziewięć stanów okalających rejon wielkich jezior amerykańskich podpisało porozumienie zwane "Grat Lakes Water Quality Agreement", w którym zobowiązano się do zmniejszenia zanieczyszczeń w pięciu największych jeziorach tego kraju. Najważniejszym postulatem była redukcja ilości fosforu do wielkości 1 ppm. W 1988 roku na Florydzie przegłosowano rozporządzenie, w którym to nakazano zmniejszenie związków fosforu z 100 ppm do 10 ppm. W Północnej Karolinie natomiast limit został ustalony na poziomie pomiędzy 1 a 7 ppm, który to stan jest monitorowany przez 339 specjalistycznych stacji badawczych. W 1991 roku Unia Europejska wprowadziła specjalne zarządzenie (Urban Waste Water Treatment Directive) pomagające w tworzeniu przepisów ograniczających ilość fosforu w ściekach w całej Europie. Spowodowało to obniżenie tych limitów dla wielu krajów europejskich do 1-2 ppm fosforu. Irlandia poszła jeszcze dalej, wprowadzając najostrzejsze limity w Europie: 15-70 ppb. Ostatnio najszybciej zmieniają się przepisy na Dalekim Wschodzie, szczególnie w Chinach. Poprzez wprowadzenie przez państwo chińskie odpowiedniej ustawy (SEPA State Environmental Policy Act) zaczęto stosować przepisy mające na celu przeciwdziałanie eutrofizacji środowiska i rozpoczęto monitorowanie ich przestrzegania. Poczyniono znaczne inwestycje w kluczowych rejonach kraju dla ochrony naturalnych wodnych systemów kraju. W specjalnych obszarach chronionych na terenie Chin limit fosforu w ściekach został obniżony aż do 0,5 ppm.
Komentarze (0)