Usuwanie powłok proszkowych
Chociaż powłoki proszkowe rozwiązały wiele problemów powłok i wytwarzają niezwykle trwałe wykończenie, mogą być jednak trudne i kosztowne do usunięcia, gdy jest potrzeba częściowego lub całkowicie nowego powlekania. W użyciu są m.in. następujące metody usuwania powłok proszkowych: zanurzanie w stopionej soli (sól przekształca powłokę proszkową w popiół i parę); wypalanie w piecu ze złożem fluidalnym ścierniwa lub bez niego (temperatura - zwykle między 150°C a 482°C - zamienia powłoki proszkowe w popiół. Wiele podłoży cienkościennych wyrobów nie może jednak przetrwać procesu ze względu na niszczenie ich struktury); metoda strumieniowo-ścierna przy zastosowaniu małych kulek szklanych lub granulatu szklanego (kiedy usuwa się powłoki z cienkich lub miękkich podłoży, takich jak aluminium, metoda ta może jednak spowodować odkształcenie lub niechciane chropowacenie oczyszczanych części). Alternatywną metodą do wymienionych jest zastosowanie plastikowych ścierniw typu II, a dla bardzo twardych typu III (wielkości 12/20). Powłoki proszkowe usuwa się z niewielką ilością suchej pozostałości (<3%) i korzysta się z recyklingu ścierniwa. Odpad klasyfikowany jest jako bezpieczny dla środowiska, dlatego też jeśli proszek z lakieru proszkowego nie stanowi problemu dla ochrony środowiska (najczęściej tak jest), nie ma odpadów niebezpiecznych ścierniwa plastikowego z tego procesu. Do renowacji okrętów torpedowych i łodzi podwodnych wymaga się rozbiórki taką metodą, która usuwa powłoki proszkowe i pozostawia nienaruszone powłoki konwersyjne na aluminium. Plastikowe ścierniwo usuwa lakier proszkowy z pęknięć, szczelin i główek nitów bez ich uszkadzania. Usuwanie chemiczne jest w tym przypadku nieskuteczne. Nie nadają się też metody chemiczne do częściowo zmontowanej obudowy, która obejmuje różne elementy mocujące i dodatki, mogące ulec uszkodzeniu przez chemikalia. Odlewy metalowe i skomplikowane odlewy kompozytowe, po miękkiej obróbce PMB, są wolne od zanieczyszczeń powierzchni i gotowe do ponownego powlekania. Obróbka strumieniowo-ścierna twardymi ścierniwami konwencjonalnymi tworzy nadmierny profil powierzchni miękkich materiałów oraz wymaga użycia dodatkowych podkładów i bardzo pracochłonnego szlifowania wygładzającego.
Komentarze (0)