Ideałem byłoby, gdyby wynik sprawdzianu metodą odrywową i jedną z metod polegających na nacięciu wyszedł dobrze. Zanim wyjaśnimy co oznacza dobrze, kilka słów o tych metodach.
Metoda siatki nacięć
W świetle normy nie jest to metoda badania przyczepności, a służy jedynie do badania odporności powłoki na oderwanie od podłoża, a w przypadku systemów wielowarstwowych pozwala również na ocenę przyczepności międzywarstwowej. Metoda może być stosowana zarówno na stali, jak i drewnie czy tynku. Ma jednak kilka ograniczeń. Zgodnie z normą PN-EN ISO 16276-2 metoda powinna być stosowana do powłok do 250 ?m grubości, chociaż norma PN-EN ISO 2409 dopuszcza badanie powłok grubszych w oparciu o pojedyncze nacięcie krzyżowe, wtedy jednak jest to badanie bardziej przypominające nacięcie w kształcie "X". Grubość badanego podłoża dla materiałów twardych, np. stali, może wynosić co najmniej 0,25 mm, a dla materiałów miękkich, np. drewno, co najmniej 10 mm. Przestrzegałbym jednak przed badaniem na aż tak cienkich podłożach, bo blachę o grubości 0,25 mm można łatwo odkształcić lub nawet przeciąć, zaburzając tym samym wynik badania. Badanie to ma jeszcze jedno istotne ograniczenie, odległość między nacięciami uzależniona jest od grubości powłoki i twardości podłoża. Tnie się:
- co 2 mm powłoki o grubości do 60 ?m na podłożach miękkich;
- co 2 mm powłoki o grubości od 61 do 120 ?m na podłożach twardych i miękkich;
- co 3 mm powłoki o grubości od 121 do 250 ?m na podłożach twardych i miękkich.
Norma podaje jeszcze zalecenia co do kształtu ostrza noża, rodzaju szczoteczki do przeszczotkowania powierzchni po wykonaniu nacięcia i rodzaju taśmy samoprzylepnej, którą nakleja się i zrywa po wykonaniu cięcia. Do nacięcia zaleca się stosowanie noży o pojedynczym ostrzu, noże wieloostrzowe mogą być stosowane jedynie w odniesieniu do powłok, których grubość nie przekracza 120 ?m.
Samo badanie polega na wykonaniu co najmniej 6 równoległych nacięć powłoki w odpowiednich odstępach, a następnie wykonaniu kolejnej serii nacięć pod kątem prostym fot. 2. Następnie miejsce cięcia przeciera się delikatnie szczotką oraz w odpowiedni sposób nakleja się i odrywa taśmę samoprzylepną o odpowiedniej sile klejenia. Ocena polega na porównaniu stopnia uszkodzeń ze wzorcem zawartym w normie PN-EN ISO 2409. Norma nie podaje kryteriów oceny, przyjmuje się, że do renowacji nadają się powłoki, których przyczepność do podłoża lub przyczepność międzywarstwowa nie przekracza 2 stopnia.
Komentarze (0)