Efekt akustyczny. Efektem mechanicznym sublimacji jest też zwiększenie głośności. Problemem dla ludzi podczas czyszczenia suchym lodem jest szum na wyjściu cząstek suchego lodu z dyszy. Mierzono poziom hałasu nawet do 105 decybeli. Należy zatem zwrócić uwagę na skuteczną ochronę słuchu operatora. Dźwięk jest mierzony w decybelach (dB), a wzrost o 20 dB powoduje dziesięciokrotny wzrost ciśnienia akustycznego. Ucho ma czułości dźwięku między częstotliwościami 2 do 5 kHz. Subiektywne odczucie natężenia dźwięku następuje przy częstotliwości 1000 Hz. Ludzkie specyficzne ciśnienie akustyczne wyrażane jest w decybelach - dB (A). Poziom ciśnienia akustycznego jest bezwymiarową wielkością przedstawioną w skali logarytmicznej opisującą stosunek średniego kwadratu ciśnienia akustycznego do tzw. ciśnienia odniesienia. Człowiek może rozróżniać dźwięki o wartościach od ok. 20 ?Pa do ok. 20 Pa. Dzięki zastosowaniu pojęcia poziomu ciśnienia akustycznego cała dynamika słuchu może być opisana liczbami z zakresu od 0 do 120, a nie od 0,00002 do 20. Dźwięk podczas obróbki strumieniem suchego lodu powstaje na skutek burzliwego mieszania w strefie wylotu z dyszy (małe wiry to wysokie częstotliwości, a duże wiry to małe częstotliwości). Redukcje szumów uzyskuje się poprzez obniżanie prędkości strumienia, lokalną izolację akustyczną wokół dyszy oraz przyspieszenie mieszania i zmiana wewnętrznej geometrii dyszy (długość, średnica krytyczna, kąt zwężania na wlocie i wylocie z dyszy względem tak zwanej średnicy minimalnej oraz kształt zewnętrzny końcówki dyszy.
Efekt sublimacji. Pomiar mechanicznego efektu sublimacji w postaci fali ciśnienia wywołanego zmianą faz (sublimacji) za pomocą rurki Prandtla (czujnik siły) prawie nie wykazał fali ciśnienia, a więc mechaniczny efekt sublimacji jest nieistotny. Mechaniczny wpływ obróbki suchym lodem oraz intensywności oddziaływania ziaren zestalonego CO2 na powierzchnię dokonano za pomocą standardowej metody stosowanej w przemyśle kulowania (utwardzania strumieniowego powierzchni), jaką jest test Almena, który jest minimalny. Pomiar termicznego efektu sublimacji (obniżenie temperatury powłoki i podłoża) zmierzony za pomocą termopary zmniejszył temperaturę z -78,5°C do -94,5°C podczas przepływu gazowego CO2 poniżej temperatury suchego lodu o maksymalną wartość 16°C (z wyliczeń teoretycznych winno być o 21°C). Nastąpił objętościowy wzrost CO2 w temperaturze -78,9°C: 550-krotny, a w temperaturze 20°C: 700-krotny. Część masowa suchego lodu, który wysublimował przy powierzchni: s = mwysublimowany /młączny wynosi <0,378 (37,8%). Dodatkowym efektem usuwania powłok suchym lodem, niepotwierdzonym doświadczalnie, jest rozpadnie się granulek poprzez sublimację, której towarzyszy szybki wzrost objętości, a więc także teoretyczna możliwość rozrywania powłoki jakby od wewnątrz. Przy usunięciu powłok zaobserwowano około 60% efektów wynikających z szoku termicznego (termodynamicznych) a 40% mechanicznych. Szok termiczny jest mniejszy, gdy powłoka jest cieńsza a powłoka lakierowa jednoskładnikowa. Ze względu na małą twardość suchego lodu, możliwe jest jego zastosowanie do usuwania powłok i zanieczyszczeń z podłoża wykonanego z włókien wzmocnionych, kompozytów na bazie poliuretanów lub poliestrów i miękkich stopów aluminiowych stosowanych w lotnictwie i motoryzacji. Tabela 2 przedstawia przybliżoną wielkość okrągłych otworów dyszy dla czterech różnych poziomów ciśnienia przy stałym przepływie powietrza 5,7 m3/min, typowym dla pracy z suchym lodem. Przy wyższych ciśnieniach, wielkość cząstek suchego lodu musi być mniejsza, by korespondować z mniejszymi rozmiarami dyszy. Wysokociśnieniowy strumień suchego lodu jest opisany jako wysoka ilość cząstek w strumieniu o wysokiej prędkości małych cząstek. Tabela pokazuje większe średnice dysz dla niskich ciśnień i większych ziaren CO2. Duże granulki padające na powierzchnię z małym natężeniem strumienia (kg/h) są idealne do czyszczenia miękkich powłok. Dysze dla suchego lodu powinny być długie, aby przyspieszać cząstki do jak najwyższej prędkości. Bardzo długa dysza o małej średnicy wewnętrznej (krytycznej) podlega jednak wysokim oporom przepływu w wyniku ocierania się o ścianki wewnętrzne dyszy w stosunku do wielkości przepływów suchego lodu i powietrza przypadających na jednostkę czasu i powierzchni wewnętrznej dyszy. To wyjaśnia większe wydajności niskociśnieniowych dysz dla suchego lodu w porównaniu do dysz wysokociśnieniowych. Optymalny koszt zużycia suchego lodu w zastosowaniach przemysłowych ma miejsce przy 5,5 bara ciśnienia i przepływie 5,663 m3/min. Dysze do obróbki suchym lodem mają izolację termiczną z tworzywa sztucznego i są odporne na uderzenia oraz na wyładowania elektrostatyczne oraz dobrze przewodzą ładunki elektryczności statycznej, posiadają przy tym łagodną geometrię wewnętrzną, duży okrągły wylot, lub spłaszczony o szerokości do 100 × 5 mm. Na prędkość wylotu ziaren suchego lodu wpływają: wysokość ciśnienia powietrza; wielkość ziaren suchego lodu; wielkość ziaren suchego lodu względem średnicy dyszy (ewentualność dławienia); kształt wewnętrzny jednoprzewodowej lub dwuprzewodowej dyszy. Korzyści wynikające ze znajomości budowy i własności dyszy: można wykonać obróbkę o większej powierzchni w krótszym czasie, co wpływa na obniżenie kosztów eksploatacji; zużywa się mniej suchego lodu; zmniejsza się zużycie powietrza (mniej zużytej energii).
