Wygląd powłoki zależy przede wszystkim od rodzaju zastosowanych farb. Aby dobrać odpowiedni system malarski, należy określić wymaganą tzw. fakturę powierzchni, która może być np. gładka, strukturalna (drobna lub gruba struktura) lub o efektach specjalnych, np. młotkowa, antyczna, metaliczna, transparentna, perłowa itp. Inną cechą powłoki malarskiej jest wybłyszczenie (połysk) mierzone specjalnym przyrządem w tzw. skali Gardnera w granicach od niemal zera do prawie 100. Im wyższa wartość, tym większy połysk. Jego określenie leży oczywiście po stronie użytkownika. Użytkownik powinien określić, jeśli to jest konieczne, miejsca, które należy zabezpieczyć przed zamalowaniem. Przykładowo mogą to być otwory, gwinty (zewnętrzne i wewnętrzne), powierzchnie, które z racji pełnionych funkcji pozostać powinny bez powłoki malarskiej. Ustalić należy również i zapewnić zastosowanie w przedmiotach malowanych ewentualnych otworów i wycięć technologicznych, np. w celu łatwego spływu kąpieli lub umożliwiających zawieszanie elementów.
W niektórych przypadkach w wymaganiach wynikających z warunków pracy wymalowań określa się konieczność działań sprawdzających, np. testów na przyczepność metodą siatki nacięć, w komorze wilgotnościowej solnej lub badań własności mechanicznych powłok, np. twardości, odporności na zginanie, uderzenia itp. Ze względu na to, że większość testów i badań wymaga zastosowania specjalnych przyrządów i urządzeń, działania takie, o ile nie jest ich w stanie przeprowadzić użytkownik czy wykonawca, zleca się specjalistycznym firmom. Bardzo istotną sprawą, eliminującą ewentualne dalsze nieporozumienia i będące podstawą do końcowych odbiorów, jest określenie i przyjęcie przez obie strony, tj. zleceniodawcy i zleceniobiorcy już na etapie zamówienia, wykazu dopuszczalnych nieprawidłowości i wad wykonawczych. Wreszcie niebagatelną rzeczą jest przeprowadzenie tzw. wymalowań próbnych, z których próbki porównawcze będące w posiadaniu wykonawcy i odbiorcy będą bardzo pomocne podczas odbioru prac.
Komentarze (1)