Po czyszczeniu strumieniowo-ściernym powierzchnia jest z reguły mocno zapylona, a w zakamarkach pozostaje ścierniwo i inne zanieczyszczenia. Najczęściej kurz i resztki ścierniwa usuwa się przez odmuchiwanie sprężonym powietrzem. Metoda jest skuteczna tylko przy sprawnie działających wyciągach, w przeciwnym razie następuje "przerzucanie kurzu" z jednej części konstrukcji na inną. O zapyleniu powietrza można się łatwo przekonać wykonując zdjęcie z lampą błyskową. Tam gdzie jest dużo kurzu obraz będzie jak za mgłą (fot. 2). Jeżeli wentylacja jest mało skuteczna, lepiej posłużyć się odkurzaczem lub połączyć odpylanie sprężonym powietrzem z odkurzaniem. Kurz i pył mogą bardzo obniżyć przyczepność farb do podłoża, dlatego ich obecność na powierzchni zawsze warto skontrolować. Można się w tym celu posłużyć zwykłą mocną, przezroczystą taśmą biurową*, której odcinek o długości 15-20 cm należy przykleić do badanej powierzchni i mocno docisnąć palcami. Po zerwaniu taśmę należy obejrzeć na czarnym i białym tle. Kurz i pył mogą być na tyle jasne, że przy próbie oceny tylko na białym tle może być je ciężko zauważyć. Oceny dokonuje się poprzez porównanie taśmy z wzorcami zamieszczonymi w normie PN-EN ISO 8502-3. Wzorce zbliżone do podanych w normie zestawiono w tabeli 3.
Do malowania dopuszcza się z reguły powierzchnie, których zapylenie nie przekracza trzeciego stopnia. Bardziej odpowiedzialne prace, np. metalizacja lub malowanie zbiorników, wymagają odpylenia do 2, a nawet 1 stopnia.
Na ogół sprawdzenie:
- czystości zgodnie z normą PN-EN ISO 8501-1;
- stopnia przygotowania krawędzi, spawów i usunięcia wad stali zgodnie z PN-EN ISO 8501-3;
- odtłuszczenia i odpylenia zgodnie PN-EN ISO 8502-3
wystarcza do powzięcia decyzji o dopuszczeniu stali do malowania. Do metalizacji natryskowej i malowania wysokocynkowymi farbami nieorganicznymi konieczne jest uzyskanie odpowiedniej chropowatości, przynajmniej profilu pośredniego G zgodnie z normą PN-EN ISO 8503-2.
Stal przewożona odkrytymi samochodami, a także konstrukcje poddawane renowacji znajdujące się w pobliżu dróg, morza lub zakładów chemicznych mogą być zanieczyszczone jonami z reguły chlorowymi lub siarkowymi, np. sole do posypywania dróg. Pozostawienie zanieczyszczeń jonowych z reguły skutkuje powstaniem pęcherzy pod powłoką z farby, szczególnie na tych konstrukcjach, które są narażone na wilgoć. Obecność takich zanieczyszczeń można wykryć przy pomocy specjalistycznych testów. Takie badania należy bezwzględnie zlecić przed malowaniem powierzchni narażonych na stałe lub zmienne zanurzenie. Zanieczyszczenia jonowe można usunąć tylko poprzez umycie stali ciepłą wodą lub roztworami specjalistycznych detergentów.
Michał Jaczewski
Komentarze (0)