Trwałość śrutów, jej znaczenie oraz czynniki decydujące o trwałości ścierniw
Trwałość ścierniwa kusi inwestorów do jego używania ze względu na bardzo niskie koszty ścierniwa wielokrotnie używanego, nawet w stosunku do tanich ścierniw jednokrotnego użytku, takich jak piasek czy żużle odpadowe. Dodatkową korzyścią stosowania śrutów jest ograniczenie pylenia ścierniw prawie jedynie do wnętrza urządzeń śrutujących, łatwość utylizacji odpadów i ich mała ilość, co jest oczywistym plusem dla ochrony stanowiska pracy i środowiska.
Rodzaje śrutów i ich podstawowe właściwości
Należy mieć świadomość, że twardości śrutów ustępują twardością ścierniwom mineralnym, a zwłaszcza syntetycznym. Firma Empire Abrasive Equipment podaje porównanie niektórych twardości HRC i Mohsa: Mohs 7 = 57 HRC, Mohs 6-7,5 = 30-55 HRC, Mohs 8 - 9 = 40 - 66 HRC.
Własności fizyczne i chemiczne: ciężar właściwy, wielkość ziarna ściernego i skład ziarnowy mieszanki ściernej, kształt ziarna, właściwości mechaniczne śrutu zależne od jego składu chemicznego, struktura wewnętrzna ziarna ściernego, prawidłowa obróbka cieplna ziaren ściernych (hartowanie i odpuszczanie), wady ukryte ziarna ściernego.
Sposoby eksploatacji śrutu: prędkość ziarna ściernego uderzającego w powierzchnię obrabianą strumieniowo-ściernie, kąt nachylenia strumienia ściernego do obrabianej powierzchni, odległość końca dyszy lub wylotu śrutu z koła rzutowego od powierzchni obrabianej, twardość obrabianej powierzchni, czystość początkowa śrutu oraz skuteczność separacji zanieczyszczeń w separatorach.
Właściwości mechaniczne śrutów
Właściwości te, jak i ich trwałość, zależą od jego składu chemicznego. Najwyraźniej widać to na przykładzie śrutów staliwnych i żeliwnych. Śruty niskowęglowe i cięte z drutu stalowego posiadają najmniejsze ilości węgla C i są najbardziej miękkie i plastyczne, a śruty żeliwne zawierają najwięcej węgla C i są najbardziej twarde i kruche. Duża twardość decyduje o kruchości, co jest z kolei przyczyną niskiej trwałości ziaren śrutu żeliwnego. Na twardość i trwałość śrutów staliwnych mają też wpływ takie procesy wytwarzania śrutu, jak sposób schładzania śrutu po jego wytopie (w wodzie lub powietrzu), proces hartowania (gwałtowność schładzania) oraz tzw. odpuszczanie, to jest termiczne wygrzewanie śrutu, gdzie istotny jest czas jego trwania i temperatura procesu (czasem w procesie dwustopniowym). W procesie kształtowania śrutów ciętych z drutu stalowego, oprócz składu chemicznego i wymienionych operacji technologicznych, korzystny wpływ ma proces walcowania i ciągnienia (rozciągania) formującego drut. Podobnie jest z innymi śrutami metalowymi.
Komentarze (0)