Artykuły branżowe

Wykres 1. Porównanie wytrzymałości śrutów o różnych zawartości C i wielkości ziaren; NK: niskowęglowy, HK: wysokowęglowy, MK: średniowęglowy; C: zawartość węgla w % wag (wielkość ziarna 1,0 do 1,6 mm).

- Wpływ zawartości węgla w śrutach staliwnych

Na podstawie danych tabeli 1 i wykresu 1 można wywnioskować wpływ zawartości procentowej węgla C i składnika podstawowego, tj. żelaza i miedzi, a także dodatków metali ciężkich na ciężar właściwy śrutów (Cr, Ni).

Calboreanu stwierdził zmiany twardości śrutu po każdych 50 cyklach jego używania. Twardość powłoki zewnętrznej początkowo rośnie (zwłaszcza śrutu miękkiego) i stabilizuje się, a następnie zaczyna spadać po około 1000 cykli, dlatego że metalowa powłoka zewnętrzna śrutu ulega zjawisku zmęczenia materiałowego po większej liczbie cykli odkształceń. Wellinger i Gommel przeprowadzili również badania deformacji śrutów z ciętego drutu stalowego. Mierzyli zmiany twardości w obszarze obrzeża, a także w rdzeniu cząstek w funkcji liczby cykli uderzenia. Na podstawie badań można zauważyć zwiększanie twardości w obszarze obrzeża wraz ze wzrostem liczby cykli uderzenia, podczas gdy twardość w obszarze rdzenia stale zmniejsza się. Spadek twardości w obszarze rdzenia przyjmuje się jako wynik zmęczenia materiału. Różnica w wartościach twardości między powłoką zewnętrzną i rdzeniem najpierw zwiększa się ze wzrostem liczby cykli, lecz po osiągnięciu poziomu nasycenia po około 500 cyklach zaczyna maleć. Autorzy zaobserwowali fragmentację cząstek ściernych.

Reklama

Tabela 2. Charakterystyka metalurgicznej mikrostruktury śrutów i ich własności.

- Wpływ metalurgicznej struktury wewnętrznej ziarna ściernego

Cementyt - metastabilny węglik żelaza o wzorze empirycznym Fe3C (25% atomów C, co stanowi 6,67% masowych C). Jest jednym ze składników strukturalnych stopów żelaza z węglem występującym w stali i żeliwach. Cementyt jest twardy i kruchy a jego twardość około 65 HRC.

Martenzyt - składnik struktury hartowania stali, będący przesyconym roztworem stałym węgla w żelazie ?. W zależności od zawartości węgla struktura regularna przestrzennie centrowana ulega zniekształceniu tetragonalnemu i przekształca się w strukturę tetragonalną przestrzennie centrowaną.