Artykuły branżowe

Austenit - składnik strukturalny stopów żelazo-węgiel, jest roztworem stałym jednego lub więcej pierwiastków w żelazie. Produktami przemiany austenitu w ferryt mogą być: ferryt ziarnisty, ferryt płytkowy, ferryt bainityczny, ferryt iglasty, martenzyt.

Ferryt - składnik fazowy i strukturalny stopów żelazo-węgiel, roztwór stały jednego lub więcej pierwiastków w żelazie ? lub żelazie ?. Jest międzywęzłowym roztworem stałym węgla i innych pierwiastków w żelazie ?.

Troostyt - to drobnoziarnista odmiana perlitu, czyli mieszanina ferrytu i cementytu powstająca z austenitu w wyniku przemiany izotermicznej.

Sorbit - składnik strukturalny staliwa, tj. mieszanina ferrytu i cementytu o dyspersji zmniejszającej się wraz ze wzrostem temperatury.

- Wpływ obróbki cieplnej na strukturę wewnętrzną śrutu, jego twardość i trwałość

Mikrostruktura odlewanego staliwa wysokowęglowego do produkcji śrutu jest martenzytem soczewkowym i austenitem szczątkowym, która jest przekształcana z dendrytycznego austenitu z poważnym rozdziałem kompozycji z uwagi na szybkie krzepnięcie podczas odśrodkowego rozpylania i chłodzenia wodą. Ten proces jest niwelowany za pomocą hartowania, tj. procesu transformacji martenzytycznej. Taki śrut, ze względu na mikropęknięcia spowodowane przez uderzenie kruchego martenzytu w płytkę z austenitu szczątkowego, ma zawsze niższą twardość, która wynosi tylko około 60,1 HRC. Jeśli odlew ze staliwa wysokowęglowego śrutu jest bezpośrednio hartowany przez 30 minut, segregacja kompozycji jest prawie wyeliminowana. Gdy próbka odlewu jest odpuszczana w temperaturze 550°C przez 30 minut, to mikrostruktura węglika segreguje się na granicy austenitu dendrytów, jest łatwa do złamania i posiada krótką żywotność. Przy dwukrotnym hartowaniu próbki w 840°C przez 30 minut w powietrzu mikrostruktura przekształca się w cienki skrytokrystaliczny martenzyt z niewielką ilością austenitu i niektóre nierozwiązane granulowane węgliki. Skład segregacji jest lepszy i zwiększa się twardość do HRC 63. Przy wzroście temperatury odpuszczania mikrotwardość zmniejsza się stopniowo od HRC63.1, która jest twardością badanej próbki, a po dwukrotnym hartowaniu i odpuszczaniu HRC36.1. Zgodnie z zaleceniami ISO 11124-3 [1] i SAE J827, twardość staliwa wysokowęglowego śrutu powinna mieć HRC40-50, po podwójnym ulepszaniu cieplnym (hartowaniu w temperaturze 840°C w powietrzu przez 30 minut) i odpuszczaniu przez 30 minut w powietrzu w temperaturze 400-500°C, czas życia ERVINA śrutu z wysokowęglowego staliwa rośnie wraz ze wzrostem temperatury hartowania, co przejawia się poprawą trwałości i zmniejszeniem szybkości jego zużycia.