Pompy elektryczne wymagają takiego rodzaju silnika, który zamieni energię elektryczną w energię mechaniczną używaną do napędzania pompy. Istnieje kilka różnych typów silników elektrycznych, które są wykorzystywane w przemyśle, jednakże najbardziej powszechne są silniki prądu przemiennego oraz bezszczotkowe silniki indukcyjne DC (BLDC).
W większości ogólnych zastosowań przemysłowych silniki indukcyjne AC są bardziej popularne. Są proste, oszczędne i jeśli nie jest od nich wymagane sterowanie prędkością (poprzez urządzenie do regulacji częstotliwościowej prędkości obrotowej silnika asynchronicznego - VFD lub przemiennik), nie wymagają jakiejkolwiek kontroli. Z drugiej strony, silniki BLDC wymagają urządzenia sterującego i stały się bardziej powszechnie dopiero od czasu uzyskania dostępności do taniej elektroniki przemysłowej, co rozpoczęło się pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku.
Identyfikacja różnic pomiędzy silnikami AC i BLDC
Silniki indukcyjne AC i silniki BLDC są bardzo podobne; główna różnica tkwi w budowie wirnika.
Silnik indukcyjny AC nie ma żadnych magnesów na wirniku; zamiast nich posiada szereg struktur warstwowych i uzwojenie. Po włączeniu zasilania 3-fazowego uruchamia się twornik silnika, wytwarzane jest wirujące pole magnetyczne. To wirujące pole magnetyczne powoduje przepływ prądu w wirniku za pomocą indukcji. Prąd wirnika wytwarza jego własny magnes, który współdziała z polem twornika i generuje moment obrotowy. Większość silników indukcyjnych AC może być uruchamiana bezpośrednio przy pomocy zasilania AC bez sterownika, ale jeśli wymagana jest zmienna prędkość, jak to jest w przypadku wielu aplikacji pompy -ta zaleta jest eliminowana, ponieważ pomiędzy źródło zasilania a silniki musi zostać zainstalowane urządzenie do regulacji częstotliwościowej prędkości obrotowej silnika asynchronicznego VFD.
Alternatywnie, w silniku BLDC uzwojenie na wirniku zastąpiono szeregiem magnesów stałych. Magnesy te tworzą pole magnetyczne, które współdziała z polem twornika i generuje moment obrotowy. Jednakże, zamiast po prostu polegać na sile 3-fazy w celu wytworzenia wirującego pola magnetycznego, silnik BLDC wymaga dokładnej kontroli pola magnetycznego twornika i dopasowania do położenia wirnika i jego magnesów stałych. Pole twornika jest sterowane przy pomocy urządzenia, które jest niemal identyczne z urządzeniem do regulacji częstotliwościowej prędkości obrotowej silnika asynchronicznego VFD mającym zastosowanie w silniku indukcyjnym prądu przemiennego, lecz z dodatkowym wejściem; wymagane jest zamocowanie kodera wała wirnika, aby pomóc sterownikowi silnika utrzymać pola wirnika i twornika w prawidłowym ustawieniu. Dokładne sterowanie polem magnetycznym twornika umożliwia pełną kontrolę nad silnikiem, w tym nad prędkością, momentem obrotowego i przyspieszeniem. Silnik BLDC może wygenerować pełny moment obrotowy przy prędkości zerowej. Silniki te są zazwyczaj mniejsze dla danego poziomu mocy a wirnik z magnesami stałymi jest lżejszy od odpowiedniego wirnika indukcyjnego. Obie te cechy pozwalają silnikowi BLDC znacznie szybciej reagować na zmieniające się warunki obciążenia.
