W świetle nowej klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy
Na szczególną uwagę zasługuje dokument związany z zawodem lakiernika i galwanizera, jakim jest klasyfikacja zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy. Do dnia 30.06.2010 r. obowiązywało Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 8.12.2004 r. (Dz. U. z 2004 r. nr 265, poz. 2644) oraz Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1.06.2007 r. (Dz. U. z 2007 r. nr 106, poz. 728). Od dnia 1.07.2010 r. obowiązuje nowa klasyfikacja - Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27.04.2010 r. (Dz. U. z 2010 r. nr 82, poz. 537).
Klasyfikacja jest pięciopoziomowym, usystematyzowanym zbiorem zawodów i specjalności występujących na rynku pracy. Grupuje poszczególne zawody i specjalności w coraz bardziej zagregowane grupy oraz ustala ich symbole i nazwy. W efekcie struktura klasyfikacji obejmuje: 10 grup wielkich, 43 grup dużych, grupy elementarne obejmują około 2360 zawodów i specjalności. Wszystkie pozycje klasyfikacyjne opatrzone zostały symbolem cyfrowym (kodem). Grupy wielkie oznaczono symbolem 1-cyfrowym, grupy duże – 2-cyfrowym, grupy średnie – 3-cyfrowym, a elementarne – 4-cyfrowym. Poszczególnym zawodom i specjalnościom przyporządkowano kod 6-cyfrowy.
1) pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego;
2) szkolenia zawodowego;
3) gromadzenia danych do określania polityki zatrudnienia i kształcenia ustawicznego;
4) prowadzenia badań, analiz, prognoz i innych opracowań dotyczących rynku pracy.
Polska klasyfikacja zawodów i specjalności oparta jest na Międzynarodowym Standardzie Klasyfikacji ISCO-08 opracowanym przez Międzynarodową Organizację Pracy i rekomendowanym przez EUROSTAT do stosowania w krajach Unii Europejskiej.
Opracowanie nowej klasyfikacji zawodów i specjalności wynikało również z następujących potrzeb:
- pojawienie się nowych zawodów i specjalności odzwierciedlających zmiany, jakie zaszły na rynku pracy wraz z wprowadzeniem nowych technologii,
- wyłączenie z ewidencji tych zawodów i specjalności, które już nie funkcjonują na rynku pracy lub wykonywane są przez nieliczne osoby,
- zapewnienie ujednolicenia nazewnictwa i grupowania zawodów i specjalności dla ułatwienia międzynarodowego pośrednictwa pracy (w tym EURES).
W klasyfikacji zawodów i specjalności z 2010 r., w porównaniu z klasyfikacją z 2007 r. zmieniono liczbę grup zawodów, nazwy niektórych grup oraz wprowadzono 564 zawody i specjalności. Tylko część z tych pozycji stanowią zawody i specjalności stosunkowo nowe na rynku pracy. Większość spośród nowo wprowadzonych zawodów występowała dotąd na rynku, tylko nie były wyodrębniane jako specjalności lub klasyfikowane były w pozycjach „pozostałe”, albo też miały nieco inną nazwę. Ponadto, dla łatwiejszej identyfikacji, w klasyfikacji z 2010 r. wszystkie zawody szkolne opatrzone zostały symbolem „S”, a ich nazwy pokrywają się z nazwami zawodów ujętych w przepisach oświatowych.
