Światowa produkcja farb i lakierów szacowana jest w roku 2007 na 28,8 mln ton o wartości USD 83 mld (Market Wikis). Jest to 3,55 wzrostu wagowo i 5% wartościowo. Wzrost cen wynika ze zmiany struktury sprzedaży: wzrósł udział farb droższych, np. proszkowych i utwardzanych promieniowaniem. Unia Europejska i USA wytwarzają prawie połowę produkcji światowej, ale tempo przyrostu jest tam niskie. Ta statystyka obejmuje różne produkty pomocnicze, np. rozcieńczalniki i zmywacze, nie używane do innych niż malowanie celów.
Farb i materiałów pokryciowych wyprodukowano w roku 2006 29,4 mln ton (wzrost o 3,5%) o wartości USD 71,7 mld (wzrost o 5,7%). Analitycy oczekują utrzymania się obecnych tendencji rynkowych i wzrostu produkcji farb i materiałów pokryciowych do 35,5 mln ton w roku 2011 (przyrost o 20,9% od roku 2006) i wartości USD 92,5 mld (wzrost o 29%). Największym rynkiem (37,7% światowej sprzedaży) są Ameryki, największe dochody przynoszą producentom farby i pokrycia dekoracyjne (45,9% rynku). W roku 2002 produkcją farb i lakierów zajmowało się w całym świecie ok. 10 tys. firm. Z tego ok. 1 400 działało w USA, zatrudniając 46 086 pracowników, w tym 25 176 produkcyjnych. Większość z tych firm zatrudnia 20 do 250 pracowników. W Chinach funkcjonuje ok. 8 tys. firm produkujących farby i wyroby pokryciowe (2005 r.), ale 60% rynku zaopatrywane jest przez 20 firm. Europa Zachodnia wyprodukowała w 2006 r. 6,6 mln ton farb lakierów. Największe w tym udziały miały: Niemcy (24%), Hiszpania (16%), Włochy (15%), Francja (13%), Zjednoczone Królestwo (11%), kraje skandynawskie (7%) i kraje Beneluxu (5%). Na pozostałe kraje zachodnioeuropejskie przypadło 9%. Największy udział w produkcji (63%) miały farby dekoracyjne. Surowców do farb i lakierów wyprodukowano aż 7,5 mln ton. Znaczna ich część, podobnie jak wyrobów gotowych, została wyeksportowana do Europy Wschodniej. Rok 2006 był dla niemieckiego przemysłu farbiarsko-lakierniczego „najlepszy po roku 2000”. Produkcja wzrosła o 2,7%, do 2,22 mln ton o wartości 4,9 mld euro. Import wzrósł o 23,5% (do 210 tys. ton), osiągając 630 mln euro. Wartość eksportu przekroczyła 1,93 mld euro. Energochłonność produkcji zmniejszyła się o 3%. Pełne zestawienie niemieckiej produkcji farb i lakierów zawiera tabela 1. Największa produkcja farb i lakierów skoncentrowana jest w USA, obrazuje ją tabela 2. Podobnie jak Niemcy czy Japonia (raport ubiegłoroczny), USA mają silną przewagę eksportu farb i lakierów nad importem. Konsumpcję tego rynku przedstawia tabela 3. Konsumpcja farb i lakierów w Polsce jest zbliżona do niemieckiej, co przestało już być oznaką odrabiania zaległości cywilizacyjnych i świadczy raczej o niskiej jakości stosowanych w Polsce farb. Produkcja odrabia straty spowodowane załamaniem po wejściu do Unii Europejskiej (spadła z 979 tys. ton w roku 2004 do 832 tys. ton w 2005, a następnie wzrosła do 877 tys. ton w 2006 r.). Ujemne saldo w obrotach z krajami Unii pogłębia się (w roku 2005 wynosiło 742,7 mln euro, a w 2006 - 793,6 mln). Nie jest ono równoważone przez silne dodatnie saldo w obrotach z krajami pozaunijnymi, bo są one ponad 5-krotnie mniejsze. Ponieważ wszystkie niegdyś państwowe zakłady produkujące farby i lakiery zostały sprzedane zagranicznym potentatom branży, nie dziwi maksymalizacja przez nie importu i zaniedbywanie eksportu. Powstałe w ciągu ostatnich 20 lat zakłady prywatne są na razie zbyt małe, by dyktować warunki konkurencji rynkowej i skupiają się raczej na eksporcie swoich pośledniej jakości wyrobów na wschód. Zatrudnienie w branży rośnie (4,7 tys. w roku 2004, 5,1 w 2005 i 5,5 w 2006) ale jest znacznie mniejsze od zatrudnienia w macierzystych firmach o podobnych rozmiarach produkcji. Za to wartość produkcji na zatrudnionego jest dramatycznie niższa niż w macierzystych firmach korporacji zachodnich, co świadczy o ich strategii utrzymywania w Polsce raczej rynku zbytu niż silnego zaplecza produkcyjnego. Pierwsza fabryka farb w Indiach uruchomiona została w roku 1902 w Kalkucie. „Zorganizowany” sektor producentów farb liczy sobie 12 firm (70% rynku ok. 1,5 mld USD), „niezorganizowany” ok. 2 tysiące. Mała dostępność farb powoduje małe zużycie (ok. 700 g na mieszkańca rocznie). Aż 77% to pokrycia dekoracyjne. Z tego 21% to farby fasadowe, 11% emulsje wewnętrzne, 30% farby klejowe, 36% emalie rozpuszczalnikowe i 2% pokrycia do drewna. Wzrost sektora jest od 30 lat dwucyfrowy.
Komentarze (0)