Antykorozja

Klasyczny proces cynkowania prowadzony jest w temperaturze ok. 450°C i jest najbardziej uzasadniony dla konstrukcji stalowych możliwych do podwieszenia i przygotowanych do procesu zanurzeniowego (fot. 1). Jednak dla elementów drobnych podwieszanie nie jest wskazane ze względu na dużą pracochłonność zabiegu polegającego na zawieszaniu na drutach lub haczykach, możliwość zagubienia elementów w wannach cynkowniczych, pogorszoną estetykę powłoki i zwiększone zużycie cynku przez występowanie zacieków i nadlewów stopu cynku. Wszystkich powyższych problemów można uniknąć stosując technologię cynkowania wykorzystującą umieszczanie elementów w koszu i odwirowanie ich po wyciągnięciu z kąpieli cynkowej. 
Aby zapewnić większą grubość i jednorodność powłoki, wirowanie jest często łączone z podwyższeniem temperatury procesu cynkowania do 530-560°C.

Z uwagi na możliwość dodatkowego malowania powłok cynkowych szersze omówienie technologii cynkowania wysokotemperaturowego z odwirowaniem może być interesujące dla praktyków przemysłu lakierniczego. Porównanie technologii klasycznego i wysokotemperaturowego cynkowania przedstawiono w tab. 1.

Tab. 1. Charakterystyka technologii cynkowania klasycznego oraz wysokotemperaturowego.

Zastosowanie przemysłowe cynkowania wysokotemperaturowego

Technologia cynkowania wysokotemperaturowego doskonale nadaje się do zabezpieczania powierzchni elementów żeliwnych armatury przemysłowej oraz drobnych wyrobów stalowych, takich jak gwoździe, śruby, nakrętki, odkuwki, drobne konstrukcje stalowe. Przykład wyrobów ocynkowanych w procesie wysokotemperaturowym z odwirowaniem przedstawiono na fot. 2. Warto zwrócić uwagę na matowoszary wygląd powłoki składającej się w całości z faz międzymetalicznych Fe-Zn.

Wśród odlewniczych stopów żelaza cynkowaniu praktycznie poddaje się najczęściej wyroby z żeliwa ciągliwego, które obecnie coraz częściej, ze względu na energochłonność procesu wytwarzania, jest zastępowane żeliwem sferoidalnym. Powłoki wytworzone w procesie wysokotemperaturowym mają mniejszy metaliczny połysk w porównaniu z powłokami cynkowanymi tradycyjnie. Jeżeli jednak po wyciągnięciu z kąpieli wyroby nie są odwirowane i chłodzone w wodzie, na ich powierzchni można uzyskać, oprócz warstwy dyfuzyjnej, również warstwę cynku. W takim przypadku występuje klasyczny metaliczny połysk wymagany czasami przez odbiorców. Dodatkowo istnieje możliwość powlekania wyrobów farbami ciekłymi i proszkowymi pozwalającymi na przedłużenie trwałości zabezpieczenia oraz podniesienie walorów estetycznych powierzchni. 
Zastosowanie wyższej temperatury kąpieli pozwala wyeliminować wpływ dodatków stopowych występujących w stali na wzrost grubości powłoki, jak również ułatwia cynkowanie wysokowęglowych, głównie odlewniczych, stopów żelaza. Można również ograniczyć niekorzystny wzrost grubości powłoki spowodowany oddziaływaniem krzemu w stalach reaktywnych. W temperaturze 540°C grubość powłoki otrzymanej na stalach sandelinowskich, jak i wysokokrzemowych jest zbliżona do grubości powłoki otrzymanej na stali o niskiej zawartości krzemu (poniżej 0,03%) [1].