Łatwo reagująca stal. Powierzchnia matowa.
CYNKOWANIE OGNIOWE
Ze wszystkich znanych i stosowanych obecnie metod antykorozyjnego zabezpieczania wyrobów stalowych jednym z najskuteczniejszych sposobów jest cynkowanie ogniowe.
W procesie technologicznym należy uwzględnić wszystkie zjawiska oraz dobrać takie składniki i elementy, które będą gwarantować uzyskanie powłoki cynkowej o bardzo wysokiej jakości i estetyce.
Obróbka wstępna i przygotowanie stalowych elementów konstrukcyjnych przed zanurzeniem do kąpieli cynkowej następuje zgodnie z PN-EN ISO 1461 z następującymi uzupełnieniami do poszczególnych kroków procedury:
- sprawdzanie specyfikacji zleceniodawcy,
- sprawdzanie elementów konstrukcyjnych przeznaczonych do ocynkowania, tj.: sprawdzanie obcych zanieczyszczeń na powierzchni, jak resztki sprayu po znakowaniu i kontroli wizualnej, sprawdzanie otworów doprowadzających i odpowietrzających przy elementach przestrzennych zamkniętych,
- usunięcie tłuszczu i pozostałości oleju za pomocą wodnego alkalicznego lub kwasowego rozpuszczalnika,
- spłukanie w kąpieli wodnej przy alkalicznej kąpieli odtłuszczającej,
- obróbkę w rozcieńczonym kwasie solnym w celu usunięcia zanieczyszczeń z powierzchni stali, jak rdza i zgorzelina. Przy wytrawianiu elementów o dużej wytrzymałości niebezpieczeństwo tworzenia się pęknięć indukowanych wodorem może zostać obniżone poprzez zastosowanie odpowiednich inhibitorów w roztworze kwasu,
- spłukanie w kąpieli wodnej celem zminimalizowania przywierania resztek kwasu, soli i żelaza w kąpieli cynkowej,
- topnikowanie – ostatni etap intensywnego czyszczenia. Jego celem jest podniesienie zdolności zwilżania pomiędzy powierzchnią stali a płynnym cynkiem. Topnikiem jest z reguły wodny roztwór chlorku, np. mieszanka chlorku cynku i chlorku amonu. Zachowanie granicznych wartości musi być kontrolowane i dokumentowane. Zachowanie zawartości soli należy wykazywać kwartalnie za pomocą protokołu kontrolnego,
- suszenie na powietrzu lub w piecu przed zanurzeniem w ciekłym metalu. [1]
Rys. 1. Przebieg procesu cynkowania ogniowego.
Cynkowanie ogniowe to metoda zanurzeniowa wytwarzająca ochronną powłokę metaliczną, połączona z elementami stalowymi wiązanymi cząsteczkowymi.
Podczas zanurzenia stali i jej przebywania w kąpieli cynkowej dochodzi do dyfuzji na granicach ziaren powłok cynkowych i ich części składowych, co może powodować, przy występowaniu plastycznych rozciągnięć i napięć, tworzenia się pęknięć w powłokach cynkowych w temperaturze pokojowej. Mechanizm ten jest opisywany pod nazwą „utraty elastyczności metali płynnych” lub „korozyjnego pęknięcia indukowanego metalami ciekłymi” [1].
Wpływ na wygląd, grubość, budowę oraz właściwości fizykochemiczne powłoki cynkowej w szczególności wywierają:
- pierwiastki towarzyszące zawarte w wyrobie stalowym lub żeliwnym (głównie Si i P),
- temperatura kąpieli cynkowej,
- czas trwania reakcji zachodzącej podczas kąpieli,
- pierwiastki towarzyszące zawarte w kąpieli,
- struktura i topografia powierzchni (chropowatość powierzchni),
- grubość wyrobu przeznaczonego do cynkowania ogniowego,
- zanieczyszczenia utrudniające lub wręcz uniemożliwiające proces trawienia lub ocynkowania (farby, smary).
Komentarze (0)