Antykorozja

Powłoka cynkowa ma zazwyczaj wygląd błyszczący, lecz czasami jej wygląd od momentu ocynkowania jest szary i matowy. Dzieje się tak na ogół w wyniku cynkowania gatunków stali o różnym składzie chemicznym, z większą zawartością pierwiastków, takich jak krzem i fosfor, a także dosyć często przy wysokotemperaturowym cynkowaniu ogniowym detali stalowych i żeliwnych, gdzie temperatura kąpieli cynkowej wynosi powyżej 500°C.

Tab. 2. Zestawienie parametrów zmniejszających ryzyko pęknięć w cynkowanych elementach konstrukcyjnych.
 

NORMY I WYTYCZNE

PN-EN ISO 1461 (Powłoki cynkowe nanoszone na wyroby stalowe i żeliwne metodą zanurzeniową. Wymagania i metody badań)
PN-EN ISO 14713-1 (Powłoki cynkowe. Wytyczne i zalecenia dotyczące ochrony przed korozją konstrukcji ze stopów żelaza. Cz.1: Zasady ogólne dotyczące projektowania i odporności korozyjnej) 

PN-EN ISO PN-EN ISO 12944-2 (Farby i lakiery. Ochrona przed korozją konstrukcji stalowych za pomocą ochronnych systemów malarskich. Cz. 2: Klasyfikacja środowisk)
Dyrektywa DASt-Richtlinie 022 – Feuerverzinken von tragenden Stahlkonstruktionen. Dyrektywa 022 DASt (Deutsche Ausschuss für Stahlbau). Cynkowanie ogniowe nośnych elementów stalowych.
Norma PN-EN ISO 14713-1 opisuje proces zależny od projektanta i wytwórcy konstrukcji. Jest nim odpowiednie zaprojektowanie, zaplanowanie okresu trwałości do pierwszej renowacji oraz przygotowanie samych elementów i konstrukcji do procesu cynkowania. Mając na uwadze zagrożenie korozyjne, szczegółowo omówione w załączniku B normy PN-EN ISO 12944-2 i wielkość ubytków korozyjnych powłoki cynkowej w zależności od stopnia korozyjności środowiska, w którym będzie eksploatowana, musi zostać przyjęta średnia grubość powłoki. 
Konserwację przeprowadza się zwykle, kiedy powłoka metalowa traci swój estetyczny wygląd bądź ulega zniszczeniu. Trwałość powłok metalowych jest zwykle dłuższa niż lakierowych, stąd mogą być projektowane na 20 lat lub dłużej do pierwszej konserwacji, natomiast trwałość tej samej powierzchni zabezpieczanej powłoką lakierową, z powodu zmiany wyglądu farby, zakładana jest na 10 lat do pierwszej konserwacji [3].  
W normie PN-EN ISO 1461 określono wymagania dotyczące badań i właściwości zanurzeniowych powłok cynkowych na żeliwie i stali. Ustalono właściwości powłok podlegające badaniom. W załącznikach podano informacje, które zleceniodawca musi przekazać wykonawcy powłok, warunki dotyczące bezpieczeństwa technologii cynkowania, informacje dotyczące naprawy miejsc niepokrytych powłoką lub miejsc wadliwych oraz oznaczania grubości powłok. W tablicach określono wymagane minimalne grubości i masy powłok na wyrobach stalowych i żeliwnych.
Dodatkowo, poza przytaczaną normą EN ISO 1461, w przypadku wykonywania konstrukcji czy elementów na rynek niemiecki bądź zleconych przez firmy międzynarodowe mogą zostać rozszerzone wymagania co do procesu cynkowania o Wytyczną Niemieckiej Komisji Budownictwa Stalowego DASt 022.
Określa ona w praktyce kontrolę i stworzenie odpowiedniej dokumentacji dowodzącej spełnienia przez wykonawcę konstrukcji oraz ocynkownię określonych wymagań. Zawiera informacje o sposobach nadzoru, kontroli oraz audycie certyfikującym, dzięki któremu zakład cynkowniczy może otrzymać certyfikat na spełnienie wymagań wytycznej DASt 022.
Wytyczna DASt 022 zawiera regulacje dotyczące planowania, konstruowania, prefabrykacji i cynkowania ogniowego nośnych elementów stalowych, obliczanych i wykonywanych w oparciu o normy DIN 18800, DIN EN 1993, DIN 18800-7 lub DIN EN 1090-1 i -2. Adresatami wytycznej DASt są wytwórcy, projektanci oraz cynkownicy, jej główne zadanie polega na zapewnieniu bezpieczeństwa konstrukcji stalowej poprzez zapobieganie pęknięciom strukturalnym. Dotyczy poniższych gatunków stali: S 235, S 275, S 355, S 420, S 450
i S 460 wg EN 10025 część 1 do 4, nie dotyczy stali zbrojeniowej do betonu wg DIN 488. [1] 
Norma PN-EN ISO 1461 dotyczy wymagań, w odniesieniu do jakości powłok cynkowych i dopuszczalnych odchyleń od formy pożądanej ocynkowanych elementów konstrukcyjnych. Zakres kompetencji parametrów, które określają obciążenie i odporność konstrukcji stalowych przy cynkowaniu ogniowym, wynika z tabeli nr 2.
Ze strony konstrukcji stalowych miarodajna jest klasyfikacja konstrukcji przeznaczonych do ocynkowania.  
Dyrektywa DASt 022 wprowadza podział konstrukcji w odniesieniu do: 

• obciążenia przy zanurzaniu: klasa konstrukcyjna I, II lub III (wysokość nośna, wytrzymałość materiału), 
• wg klasy konstrukcyjnej: klasa szczegółowa A, B lub C (maksymalne obciążenie),
• klasy ufności i przyporządkowuje do nich sposób postępowania, od procesu planowania poprzez produkcję do cynkowania. Zleceniodawca wykonujący konstrukcje w standardzie DASt 022 jest zobowiązany powiadomić o tym fakcie cynkownię, precyzując klasę zaufania oraz potwierdzić wykonanie konstrukcji zgodnie z nią. Ocynkownia zaś zobowiązuje się do realizacji zlecenia zgodnie z wymogami wytycznej DASt 022.