Niemcy
W szczególności w zakresie budownictwa stalowego (stalowe komponenty konstrukcyjne i konstrukcje dla infrastruktury urbanistycznej, budowy mostów, wytwarzania energii, instalacji energii wiatrowej i elektrowni) Niemcy przestrzegają wymienionych powyżej postanowień europejskich i plasują się jako lider branży z określonymi i uznanymi regulacjami techniki, standardami oraz wymogami w zakresie ochrony antykorozyjnej i kwalifikacji personelu.
W porównaniu do innych krajów europejskich wyróżniają się konkurencyjnością kształcenia i dokształcania. Dla kwalifikacji personelu stawiane są nie tylko wymogi, ale również oferowane są wysokowartościowe możliwości kształcenia i dokształcania zawodowego dla uzyskania specjalistycznych kwalifikacji i kompetencji. Obecnie w Niemczech istnieje wiele możliwości kształcenia dla uzyskania kwalifikacji personelu specjalistycznego lub przeprowadzenia prac ochrony antykorozyjnej w zakresie budownictwa ze stali. Wymienić należy:
- podstawowy tok kształcenia w ochronie antykorozyjnej konstrukcji stalowych dla kierujących brygadami malarskimi (oferowana przez koordynatora projektu NL SLV Duisburg),
- tok kształcenia do przygotowania do egzaminu na uznanego na całym świecie inspektora FROSIO (oferowany w języku niemieckim przez GSI mbH, NL SLV Duisburg).
- kształcenie personelu na poziomie podstawowym, jak też średnim i wyższym.
Te i inne możliwości dalszego kształcenia służą rozszerzeniu wiedzy i umiejętności uczestników procesu kształcenia w zakresie ochrony antykorozyjnej.
Polska i Rumunia
Możliwości dokształcania się w zakresie ochrony antykorozyjnej (budownictwo ze stali) w krajach partnerskich (Rumunia i Polska) są ograniczone. Chociaż w obydwu krajach obowiązują europejskie normy dotyczące przeprowadzania prac ochrony antykorozyjnej (m.in. szereg norm EN ISO 12944[5] dla ochrony antykorozyjnej, EN 1090[4] dla stalowych konstrukcji nośnych), dostępna oferta dokształcania i podnoszenia kwalifikacji nie spełnia niemieckich lub europejskich wymogów jakościowych. Na podstawie wyników z przeprowadzonych badań w poszczególnych krajach można przedstawić następujące wnioski:
Polska: brak odpowiedniego systemu kształcenia personelu ochrony antykorozyjnej. Działają organizacje, np. Polskie Stowarzyszenie Korozyjne, Polskie Towarzystwo Cynkownicze. Ważną rolę w zakresie antykorozji obiektów mostowych oraz szkoleń odgrywa Instytut Badawczy Dróg i Mostów. Brak jest jednak prawnych uregulowań w zakresie wymaganego poziomu kształcenia personelu.
Stwierdzany jest również w wielu przypadkach brak przestrzegania wymagań prawnych (patrz Rozporządzenie 305/2011 oraz zharmonizowana norma EN 1090) w stosunku do wykonywania zabezpieczeń antykorozyjnych stalowych konstrukcji budowlanych. Stopień spełnienia tychże wymagań szerzej omówione zostało w opracowaniu „Wymagania dotyczące zabezpieczenia antykorozyjnego stalowych konstrukcji spawanych, w świetle postanowień normy EN 1090 oraz stopień ich spełnienia stwierdzany podczas audytów” [6].
Działania prowadzone w ramach projektu przyporządkowano do kilku obszarów tematycznych:
- przedstawienie istniejących sposobów kwalifikacyjnych w dziedzinie ochrony antykorozyjnej (płaszczyzna krajowa i międzynarodowa),
- analiza krajowych/europejskich ram kwalifikacyjnych, norm, procedur, przepisów technicznych, specyficznych problemów oraz specyficznego zapotrzebowania w krajach partnerskich,
- porównanie możliwości wpływu poszczególnych partnerów na stan kształcenia i dokształcania,
- analiza metod i możliwości dotyczących transparentności kwalifikacji w celu osiągnięcia porównywalności kompetencji, poziomu wiedzy i kwalifikacji fachowych, przez co mogły być one wykorzystane także przez kraje partnerskie,
- włączenie krajów partnerskich w niemiecką, względnie europejską, mentalność kształcenia i zapewnienia jakości (w dziedzinie ochrony antykorozyjnej).
Komentarze (1)