katoda: 4H+ + O2 + 4e– → 2H₂O
Jony żelaza (II) stykając się początkowo z jonami OH–tworzą wodorotlenek żelaza (II): Fe2+ + 2OH– → Fe(OH)₂↓, który następnie ulega utlenieniu tlenem atmosferycznym do uwodnionego tlenku żelaza (III): Fe(OH)₂ + O₂ → 2Fe₂O₃⋅H₂O + 2H₂O, czyli rdzy.
Biodegradacja powłok lakierowych
Biodegradacja, tj. rozkład tworzyw i kompozytów zachodzący w środowisku na skutek działania mikroorganizmów (bakterii i grzybów). Bakterie i grzyby rozwijają się w dogodnych dla ich wzrostu warunkach, rozwój grzybów zapewniony jest przy dostępie dostatecznej ilości substancji odżywczych. Optymalne warunki otoczenia to wilgotność na poziomie ok. 70%, odpowiednia temperatura i pH w zakresie 5,6–6,5. Rozwój określonych gatunków grzybów determinowany jest również przez charakter i właściwości podłoża, na którym się rozwijają (zawartość różnych minerałów, zasolenie). Procesy biodegradacji dzielimy na aerobowe, gdzie głównymi produktami rozkładu, zachodzącego przy udziale tlenu, są CO2, woda i biomasa. W warunkach anaerobowych produkowany jest ponadto metan. Aktywność mikroorganizmów w istotny sposób wpływa na wartość użytkową farb i lakierów narażonych na kontakt z drobnoustrojami. Stosowane współcześnie materiały wykazują zróżnicowaną odporność na destrukcyjne działanie czynników biologicznych. Podatność materiału polimerowego wynika m.in. z ich struktury chemicznej i ciężaru cząsteczkowego polimeru, jego właściwości fizykochemicznych, a także rodzaju i intensywności oddziaływania mikroorganizmów. Osnowę kompozytów polimerowych stanowią zazwyczaj polimery syntetyczne wykazujące brak lub znikomą podatność na procesy biorozkładu. Wynika to m.in. z budowy chemicznej i hydrofobowego charakteru powierzchni tych materiałów. Czynnikami wpływającymi na przyspieszenie procesów biokorozji jest obecność łatwo hydrolizujących grup funkcyjnych (estrowa, amidowa), mały stopień krystaliczności i duży udział fazy amorficznej w strukturze materiału, jego higroskopijność (ułatwia transport enzymów produkowanych przez mikroorganizmy), czy mały ciężar cząsteczkowy.
Komentarze (0)