Antykorozja

Biodegradacja metali i ich stopów 
Inną aktywnością drobnoustrojów jest wytwarzanie kwaśnych metabolitów, które są przyczyną korozji materiałów technicznych o podłożu nieorganicznym, takich jak np. metale i stopy. Powstają kwasy, głównie organiczne, jak kwas szczawiowy, glukonowy i cytrynowy, które tworzą kompleksy z jonami Ca, Mg oraz innymi metalami, powodując wypłukiwanie tych jonów z materiału i osłabianie ich struktury. Mechanizm niszczenia metalu polega głównie na zużywaniu wodoru katodowego przez bakterie redukujące siarczany, stymulacji anodowego roztwarzania metali i intensywnych procesów korozyjnych. Procesom korozyjnym towarzyszy znacznie więcej mechanizmów niszczenia oraz zwiększenie szybkości procesów elektrochemicznych i chemicznych w postaci wżerów, pęknięć ujawniających się często dopiero w momencie awarii konstrukcji. W procesach tych uczestniczą zarówno bakterie beztlenowe, jak i tlenowe oraz grzyby strzępkowe. Aktywność korozyjną drobnoustrojów można obserwować również w zbiornikach przechowujących produkty naftowe. Na granicy fazy woda/produkt naftowy mogą rozwijać się bakterie, które zmieniają skład materiału, ale również są przyczyną korozji zbiorników.

Korozja galwaniczna (stykowa) metali
Korozja galwaniczna (stykowa, kontaktowa) występuje na powierzchni jednego metalu w miejscu styku z innym metalem o różnym potencjale elektrochemicznym. Prawdopodobieństwo wystąpienia korozji stykowej można określić na podstawie analizy szeregu napięciowego metali. Jednakże szereg taki podaje potencjał czystej powierzchni danego metalu wobec normalnej elektrody wodorowej. Powierzchnia stykowa połączenia metali pokrywa się jednak produktami korozji, których skład chemiczny i strukturalny ściśle zależy od danego środowiska korozyjnego. Skład produktów korozji w sposób zasadniczy wpływa na szybkość procesu korozji połączeń metalicznych. Dla wyznaczenia właściwej intensywności procesów korozyjnych zachodzących na połączeniu stykowym dwóch metali prowadzi się pomiary szybkości korozji zdefiniowanych połączeń metalicznych w naturalnych atmosferycznych warunkach środowiskowych o określonej agresywności korozyjnej, wyrażanej w g/m2/rok lub μm/rok. Ten typ korozji występuje najczęściej w wyrobach, aparatach i urządzeniach elektrotechnicznych wytwarzanych z różnych metali, w których zastosowano niewłaściwe połączenia stykowe metali konstrukcyjnych o dużej różnicy potencjałów elektrochemicznych. Tego rodzaju połączenia stykowe metali są szczególnie niebezpieczne w przypadku elementów przewodzących prąd, ponieważ powstające na łączach prądowych produkty korozji powodują wzrost oporu przejścia, co często, zwłaszcza w warunkach o podwyższonej wilgotności i zwiększonej agresywności korozyjnej środowiska, prowadzi do całkowitego zniszczenia danego układu stykowego.