Antykorozja

PN–EN ISO 2812–2:2019–01 – wersja angielska
Farby i lakiery. Oznaczanie odporności na ciecze. Część 2: Metoda zanurzania w wodzie

PN–EN ISO 3233–1:2013–06 – wersja angielska
Farby i lakiery. Oznaczanie objętości substancji nielotnych, w procentach. Część 1: Metoda z zastosowaniem pomalowanych płytek do badań do oznaczania substancji nielotnych i oznaczania gęstości suchej powłoki na podstawie zasady Archimedesa

PN–EN ISO 3251:2019–07 – wersja angielska
Farby, lakiery i tworzywa sztuczne. Oznaczanie zawartości substancji nielotnych 

PN–EN 23270:1993 
Farby, lakiery i ich surowce. Temperatury i wilgotności do kondycjonowania i badań 

PN–EN ISO 9117–3:2010 
Farby i lakiery. Badania schnięcia. Część 3: Badanie schnięcia powierzchniowego przy użyciu kuleczek szklanych 

Reklama

PN–EN ISO 16474–3:2014–02
Farby i lakiery. Metody ekspozycji na laboratoryjne źródła światła. Część 3: Lampy fluorescencyjne UV.

Normy są niewątpliwie jednym z podstawowych narzędzi pracy projektantów, wykonawców i służb odpowiedzialnych za kontrolę jakości nie tylko w ochronie przed korozją, ale w każdej gałęzi techniki. Prawie każda norma powołuje się na inne normy, więc można by temat kontynuować, sprawdzając normy, na które powołują się normy przywoływane, ale doprowadziłoby to zapewne do absurdu. Na zakończenie cyklu artykułów na temat grupy norm PN–EN ISO 12944 i norm bezpośrednio z nimi związanych przypomnijmy jedną ważną zasadę związaną z powoływaniem się na normy. Jeżeli w dokumencie, np. w projekcie, podamy jedynie numer i symbol normy, to oznacza, że przywołujemy jej najnowszą wersję na dzień sporządzania dokumentu, jeżeli podamy symbol, numer i datę to odwołujemy się do konkretnej wersji normy i jeżeli istnieje jakiś uzasadniony powód wcale nie musi być to najnowsza wersja.