Antykorozja

Przyczyny powstawania wad powierzchniowych

Nieszczelność powłoki proszkowej, poza spadkiem dekoracyjności powłoki, powoduje zmniejszenie odporności korozyjnej i trwałości całego systemu ochronnego. W przypadku przebicia występującego aż do powierzchni cynku powłoka malarska nie będzie stanowić dodatkowej ochrony barierowej dla podłoża (rys. 3). Tworzenie się pinholi i pęcherzenie powłoki może być wynikiem wydzielania gazu uwalnianego w trakcie utwardzania zewnętrznej warstwy farby proszkowej w podwyższonej temperaturze. Przyczyny powstawania pęcherzyków gazu nie zostały jednak dotychczas w pełni wyjaśnione i istnieje wiele poglądów na ten temat.
Pierwsza grupa przyczyn powstawania wad na powierzchni powłoki lakierowej jest uwarunkowana procesem przygotowania powierzchni cynku przed malowaniem. Produkty korozji cynku powstałe w środowisku zawierającym zanieczyszczenia przemysłowe mogą zawierać siarczan cynku [5]. Podczas podgrzewania do temperatury utwardzania warstwy proszkowej uwolniona zostaje woda krystaliczna związana z solami cynku. Przedostaje się ona jako para wodna przez utwardzaną powłokę i może spowodować powstawanie dziurek. Nieodpowiednio wykonana lub zbyt gruba powłoka fosforanowa również może zawierać wodę krystaliczną, w związku z tym podczas fosforanowania należy dokładnie przestrzegać instrukcji producenta środków do nanoszenia powłok konwersyjnych tego typu.

Reklama

Zn + H2[Zn(OH)2Cl2] = H2 + Zn(OH)2 + ZnCl2

Podczas usuwania zanieczyszczeń tlenkowych z powierzchni elementów przed cynkowaniem, w wyniku trawienia w kwasie solnym możliwa jest też adsorpcja wodoru na powierzchni stali i jego wnikanie do wnętrza regularnej struktury krystalicznej roztworu węgla w żelazie. Wodór ten może zostać zatrzymany w miejscach defektów punktowych, lub międzykrystalicznie, dzięki niewielkim rozmiarom cząstek. Przy późniejszym wzroście temperatury związanym z wygrzewaniem, z jednej strony wzrasta rozpuszczalność wodoru w żelazie, z drugiej zaś wzrasta energia cząstek wodoru i mogą one być usuwane z zajmowanych miejsc. Wodór może na podobnej zasadzie dyfundować poprzez powłokę cynkową, a najbardziej prawdopodobnym obszarem transportu masy są granice ziarn. Teorię tę potwierdzałoby nierównomierne rozmieszczenie wad powierzchniowych stwierdzone podczas tworzenia się pinholi.