Fot. 1. Stopnie skorodowania powierzchni – stan A.
PN-EN ISO 16276: 2008
Ochrona konstrukcji stalowych przed korozją za pomocą ochronnych systemów malarskich – Ocena i kryteria przyjęcia adhezji/kohezji (wytrzymałości na odrywanie) powłoki.
Część 1
Badanie metodą odrywania.
Jest adaptacją normy PN-EN ISO 4624 do warunków terenowych. Stawia między innymi wymaganie żeby próby odrywowe prowadzić na elementach, których grubość ścianki wynosi co najmniej 10 mm.
Warto zwrócić uwagę, że norma ISO 4624 również uległa zmianie. Jej ostatnie wydanie z 2016 r. zaleca jako podstawową metodę A, tzw. sandwiczową, a metoda B (odrywanie z jednej strony) zalecana jest dla sztywnych podłoży.
Część 2
Badanie metodą siatki nacięć i metodą nacięcia w kształcie X
Badanie polowe metodą siatki nacięć jest adaptacją do warunków terenowych normy PN-EN ISO 2409 i badania nacięciem w kształcie X. Metoda nacięcia X została adaptowana z normy ASTM 3359-95. Badanie metodą siatki nacięć traci na znaczeniu, ze względu na ograniczenie zastosowania jedynie w odniesieniu do powłok o maksymalnej grubości do 250 µm. Badanie przez nacięcie w kształcie X jest prostsze, bo nie wymaga różnicowania sposobu nacięcia od grubości powłoki i nie jest ograniczone żadną maksymalną grubością.
Wyroby ze stali konstrukcyjnej automatycznie czyszczone strumieniowo i z automatycznie nanoszoną powłoką podkładową
Określono wymagania dla wyrobów ze stali konstrukcyjnej poddawanych automatycznemu czyszczeniu strumieniowo-ściernemu i automatycznemu nanoszeniu powłoki podkładowej. Takie powłoki powinny zapewniać ochronę antykorozyjną stali przez okres do 12 miesięcy i być kompatybilne z większością powłok organicznych. Wyjątek stanowią grunty wysokocynkowe.
Michał Jaczewski
michal.jaczewski@tikkurila.com
Komentarze (0)