Z powyższego wynika, że za determinanty powodzenia technicznego przy równoczesnym zminimalizowaniu ryzyka i stworzeniu warunków bezpiecznej pracy należy uznać wszystkie elementy składające się na całość poligonowej obróbki antykorozyjnej nowego obiektu przemysłowego, co przy uwzględnieniu wskazanych wyżej uwarunkowań, wymaga pełnego zrealizowania czynności dotyczących:
- organizacyjnego przygotowania budowy
- stanowiskowego przygotowania budowy
- przejęcia placu budowy od inwestora
- przygotowania załogi i wprowadzenia jej na budowę
- wykonania zadań infrastrukturalnych
- sprowadzenia materiałów powłokowych i przygotowania ich do przerobu
- przygotowania podłoża do montażu powłok
- wykonania zadania głównego – naniesienia powłok ochronnych
- przeprowadzenia badań i kontroli jakościowych
- demontażu infrastruktury budowlano-montażowej
- uprzątnięcia terenu i utylizacji odpadów
- uporządkowania placu budowy
- przekazania obiektu użytkownikowi
Zastrzeżenie dotyczące „nowego obiektu” jest o tyle istotne, że eliminuje z zakresu robót szereg dodatkowych czynności związanych z renowacją wcześniej eksploatowanych urządzeń, w tym usuwaniem pozostałości eksploatacyjnych wraz z zanieczyszczeniami chemicznymi, demontażem starych powłok ochronnych i przywracaniem podłoża do stanu równoważnego nowej konstrukcji stalowej. Odrębnym zagadnieniem jest też operacja przygotowania podłoża do montażu powłok, polegająca na obróbce strumieniowo-ściernej całej chronionej powierzchni, dawniej zwana „piaskowaniem”. Obecnie ten niebezpieczny zabieg, choć w znacznym stopniu unowocześniony i wykonywany przy użyciu śrutów i żużli jako zamienników dla wcześniej stosowanego piasku krzemianowego, staje się niejako „operacją samą w sobie” i jest praktycznie wykonywany przez firmy kooperujące z wykonawcami powłok antykorozyjnych, co zwalnia je – choć nie do końca – z bardzo zawiłego rozwiązywania problemów BHP dotyczących tej operacji.
Jarosław Święcki
*Spis źródeł dostępny w redakcji, e-mail: redakcja@lakiernictwo.net
Komentarze (0)