Normy/Prawo

Gdy lakiernia ciekła powstać ma w nowo budowanym obiekcie sprawa wyboru procedury jest oczywista, ponieważ nowo projektowany obiekt usługowy lub przemysłowo-produkcyjny wymaga uzyskania decyzji administracyjnej pozwolenia na budowę. Pozwolenie takie nie jest „łaskawą zgodą” urzędu na przeprowadzenie inwestycji, tylko nazwą decyzji administracyjnej wydawanej na wniosek inwestora, gdy wszystkie wymagane przepisami warunki są spełnione, a załączniki formalne zostały dołączone do składanego wniosku. 
Konieczność uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę jest „oczywistą oczywistością” dla nowo budowanego obiektu. Pewnym zaskoczeniem jest jednak konieczność uzyskania pozwolenia na budowę dla lakierni, która powstać ma w istniejącym i funkcjonującym budynku w ramach adaptacji na ten cel jednego z pomieszczeń. Taka informacja dotyka najbardziej tych inwestorów, którzy zamierzają zorganizować lakiernię w jednym z pomieszczeń wydzierżawionego obiektu. Obiektu, który nie jest własnością inwestora. Niestety, możliwość organizacji lakierni zgodnie z wymogami formalnymi przepisów Prawa budowlanego w trybie uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczy statystycznie ośmiu na dziesięć takich inwestycji. Dwa pozostałe przypadki to te sytuacje, gdzie przy szczególnie korzystnym zbiegu okoliczności można jednak legalnie zorganizować lakiernię w ramach dużo prostszej, szybszej i tańszej procedury zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu lub jego części. 

Decyzja o pozwoleniu na budowę dla adaptowanego pomieszczenia w funkcjonującym obiekcie powiązana jest z koniecznością uzyskania dla każdej lakierni ciekłej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (DoŚU). Jest ona częścią procedury budowlanej pozwolenia lub zgłoszenia i dotyczy każdego nowego przedsięwzięcia, niezależnie od miejsca jego lokalizacji, przerobu, wielkości i rodzaju lakierowanych wyrobów. Decyzji o pozwoleniu na budowę wymagają przedsięwzięcia polegające na budowie, przebudowie, rozbudowie i nadbudowie obiektu. Niestety, jest jeszcze jeden pozatechniczny warunek obligujący działania inwestora do uzyskania pełnego pozwolenia na budowę dla przedsięwzięcia polegającego na adaptacji pomieszczenia istniejącego obiektu. To zapis art. 29 ust. 6 w brzmieniu:
„Decyzji o pozwoleniu na budowę wymagają przedsięwzięcia, które wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz przedsięwzięcia wymagające przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, zgodnie z art. 59 przedsięwzięcia wymagające oceny oddziaływania na środowisko ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, z wyłączeniem przedsięwzięć, o których mowa w ust. 1 pkt 17–19”. 
W praktyce oznacza to, że wydane przez urząd miasta lub gminy postanowienie o konieczności przejścia z oceny przedsięwzięcia opartego o złożoną kartę informacyjną przedsięwzięcia w procedurę oceny oddziaływania na środowisko w oparciu o pełny raport o oddziaływaniu na środowisko kończy możliwość dokonania zgłoszenia i wymusza uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Wydanie DoŚU w tym trybie zamyka inwestorowi możliwość przeprowadzenia legalizacji adaptowanego pomieszczenia w ramach prostego zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu lub jego części w trybie art. 71 ustawy Prawo budowlane. W takim przypadku zgodnie z przytoczoną powyżej treścią art. 29 ust. 6 konieczne jest uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę i jest to jedyna możliwość legalnej organizacji lakierni w ramach wymaganych procedur budowlanych.
Uniknięcie decyzji o pozwoleniu na budowę, a nawet zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania możliwe jest tylko wtedy, gdy w legalnie funkcjonującej już lakierni konieczna jest modernizacja polegająca na wymianie wyeksploatowanego wyposażenia stacjonarnego na nowy o zbliżonej wielkości i parametrach i gdy stanie ono w miejscu usuniętych wcześniej maszyn. W każdym innym przypadku (szczególnie przy daleko posuniętej modernizacji funkcjonującej już lakierni) przeprowadzenie jednej z dwóch procedur budowlanych w celu jej reorganizacji jest nieuniknione, a zignorowanie procedury i wymogów formalnych może być bardzo kosztowne, pociągając za sobą tzw. likwidację samowoli budowlanej. Obowiązek przeprowadzenia jednej z wymaganych procedur budowlanych w funkcjonujących już legalnie lakierniach dotyczy także sytuacji planowanego wstawienia do obiektu kolejnej kabiny lakierniczo-suszarniczej lub jej przeniesienia do innej części obiektu. Obowiązek taki powstaje w każdym przypadku, gdy dotychczasowy sposób użytkowania obiektu lub jego części uległ zmianie w zakresie wymogów w ochronie przeciwpożarowej i przeciwwybuchowej albo zmienia się sposób oddziaływania obiektu na środowisko. Nie ma znaczenia, czy te zmiany poprawią bezpieczeństwo ppoż. w obiekcie lub wpłyną na poprawę jego oddziaływania na środowisko przez wprowadzenie nowych urządzeń czy mniej szkodliwej technologii. Każda zmiana w układzie i funkcjach pomieszczeń obiektu budowlanego w stosunku do stanu poprzedniego związana z ochroną ppoż. i ochroną środowiska wymaga przeprowadzenia nowej procedury budowlanej, choćby zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania.
Zgłoszenie zmiany sposobu użytkowania obiektu lub jego części, zamiast uzyskania pozwolenia na budowę, jest procedurą bardzo rzadko stosowaną przy organizacji lakierni, ale dopuszczalną i przy korzystnym zbiegu okoliczności towarzyszących planom inwestora możliwą do przeprowadzenia. 
Ponieważ jednak procedura zgłoszenia wymaga szczegółowego opisania towarzyszących jej warunków oraz niezbędnej do tego dokumentacji, zajmiemy się tym tematem odrębnie w kolejnej części cyklu „Legalna lakiernia”. Aktualnie skoncentrujemy uwagę na aspektach uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę dla planowanej lakierni.